Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

successĭo, ōnis, f. [succedo, II.].

  1. I. A coming into the place of another, a following after, succeeding, succession in office, possession, etc. (mostly post-Aug.): si merces Antonii oppressi poscitur in Antonii locum successio, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 17, 2: Neronis principis successio, Plin. 7, 13, 11, § 58: quorum non dubia, Tac. A. 4, 12; Suet. Tib. 15; 25; 55: ad spem successionis admoveri, id. Calig. 12; id. Oth. 4 fin.: regni, Just. 9, 2; App. M. 8, p. 210, 33; Lact. 6, 23, 17.
    Plur.: magistratibus judicia per annuas successiones permisit, Just. 3, 3: familiae, quae per successiones jus sibi vindicant, Plin. 12, 14, 30, § 54: morbi per successiones quasdam traduntur, Plin. Ep. 1, 12, 4: jura successionum, Tac. G. 32: doloris amotio successionem afficit voluptatis, Cic. Fin. 1, 11, 37.
  2. * II. A good issue, success: successio prospera consecuta est, Aug. (perh. Cic. Hort. Fragm.) Vit. Beat. 26: victoriam proeliorum successionibus relaturos, Arn. 2, 8.