Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

strĕpĭtus, ūs (gen. strepiti, Enn. ap. Non. 490, 8; or Trag. v. 205 Vahl.), m. [strepo].

  1. I. Lit., a (wild, confused) noise, din of any kind; a clashing, crashing, rustling, rattling, clattering, clanking, rumbling, etc. (class. and very freq.; cf.: crepitus, stridor, fragor): strepitus, fremitus, clamor tonitruum, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; cf.: strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus, Plaut. Am. 5, 1, 10: molarum strepitus, Enn. ap. Non. 506, 3 (Com. v. 7 Vahl.): fluminum, Cic. Leg. 1, 7, 21: strepitu nullo clam reserare fores, Tib. 1, 8, 60; so, ingens valvarum, Hor. S. 2, 6, 112: audis quo strepitu janua remugiat, id. C. 3, 10, 5: rotarum, Caes. B. G. 4, 33; Hor. Ep. 1, 17, 7: obscenus, i. e. ventris, Petr. 117 et saep.: comitum conventus, strepitus, clamor mulierum Fecere, ut, etc., Ter. Hec. prol. alt. 27: non strepitu, sed maximo clamore, Cic. Verr. 1, 15, 45 (cf. id. Agr. 3, 1, 2): inde fragore gravi strepitus loca terret, Ov. M. 11, 365: prae strepitu et clamore, Liv. 2, 27, 8: magno cum strepitu ac tumultu castris egressi, Caes. B. G. 2, 11; so (with tumultus) id. ib. 6, 7, 8; Cic. Att. 13, 48, 1: concursus hominum forique strepitus, id. Brut. 92, 317: Romae, Hor. C. 3, 29, 12: inter strepitum tot bellorum, Liv. 4, 1, 5; cf.: sententiarum vanissimus strepitus, Petr. 1, 2.
    In plur.: canis, sollicitum animal ad nocturnos strepitus, Liv. 5, 47, 3: vino, strepitibus clamoribusque nocturnis attoniti, id. 39, 15, 9.
  2. II. Poet., transf., a (measured, regular) sound: citharae, Hor. Ep. 1, 2, 31: testudinis aureae, id. C. 4, 3, 18: tibicinae, id. Ep. 1, 14, 26.