Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sordĭdē, adv., v. sordidus fin.

sordĭdus, a, um, adj. [sordeo], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid (class.).

  1. I. Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.): amictus, Verg. A. 6, 301; cf.: sordidior toga, Mart. 1, 104, 5: mappa, Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8: lana, Ov. A. A. 3, 222: fumus, Hor. C. 4, 11, 11: at pol nitent, haud sordidae videntur ambae, Plaut. Bacch. 5, 2, 6: servolicolae, id. Poen. 1, 2, 55: nati, Hor. C. 2, 18, 28; cf.: magnos duces Non indecoro pulvere sordidos, id. ib. 2, 1, 22: puer sordidissimus dentibus, Petr. 64, 6 et saep.
    Esp.: sordido in loco sedere, Val. Max. 9, 13, 2.
    Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.
    Poet.: Auctumnus calcatis sordidus uvis, Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897; Col. poët. 10, 44: terga suis, sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.
    Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.
    1. B. Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.: illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu, Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.
      Sup.: sordidissimus quisque, Liv. 1, 47, 11: familiae sordidissima pars, Petr. 132, 3; cf.: loco non humili solum sed etiam sordido ortus, Liv. 22, 25, 18: a sordidis initiis ad summa crevere, Just. 2, 6, 2: sordidum et obscurum Macedonum nomen, id. 6, 9, 7: genus alicujus, id. 22, 1, 1: panis, Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5: villula, Cic. Att. 12, 27, 1; cf. tecta, Luc. 4, 396: sedes, id. 5, 9: lar villae, Mart. 12, 57, 2: rura (with humiles casae), Verg. E. 2, 28: aratra, Claud. IV. Cons. Hon. 414; hence also, otia, i. e. ruris, Mart. 1, 56, 4
  2. II. Trop., low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful (syn. turpis).
    1. A. In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20: iste omnium turpissimus et sordidissimus, id. Att. 9, 9, 3: multo homo sordidissimus, id. Scaur. 2, § 23: homo furiosus ac sordidus, id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19: nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem, id. Pis. 41, 99: illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emunturSordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc. … Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc. … mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc., id. Off. 1, 42, 150: lucrum, Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21: qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas), id. de Or. 3, 32, 128: virtus repulsae nescia sordidae, Hor. C. 3, 2, 17: adulterium, Liv. 1, 58: nomen, Quint. 8, 3, 21: verba, id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10: multa, id. 2, 12, 7: omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit, Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.: qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment, id. Lael. 17, 63.
    2. B. In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus): ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret, Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus): perjurium, Phaedr. 4, 19, 23: cupido, Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.
      Hence, adv.: sordĭdē.
      1. 1. Lit., dirtily, foully: per plateas tractus est sordidissime, through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med.
      2. 2. Transf., meanly, basely: quo sordidius et abjectius nati sunt, Tac. Or. 8.
      3. 3. Trop.
        1. a. Vulgarly, unbecomingly, poorly: loquitur laute et minime sordide, Plaut. Mil. 4, 2, 11: dicere, Cic. de Or. 2, 83, 339: contionari, id. Att. 15, 2, 2: declamare (opp. splendide atque ornate), Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.
        2. b. Meanly, stingily, penuriously, sordidly: nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum, Cic. de Or. 2, 86, 352: facere aliquid (opp. largissime), Suet. Dom. 9: gerere proconsulatum, Plin. Ep. 3, 9, 2.