Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

sătĭātē, adv., v. satio fin. adv. b.

1. sătĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [satis], to fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).

  1. I. Lit.: satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures, Col. 8, 9, 3: se (orca), Plin. 9, 6, 5, § 14: desideria naturae, to satisfy, appease, Cic. Fin. 2, 8, 25: sitim, Mart. 6, 35, 5: famem, Ov. M. 11, 371.
    In part. perf.: satiati agm ludunt, Lucr. 2, 320: canes sanguine erili, Ov. M. 3, 140: vultur humano cadavere, Plin. 30, 10, 27, § 92.
    1. B. Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish abundantly with any thing (not anteAug.): solum stercore, Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148: parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio, to saturate, Plin. 9, 38, 62, § 135: fretum aquis, Ov. M. 8, 836; so, Nilum, Plin. 5, 9, 10, § 51: odoribus ignes, Ov. M. 4, 758: robora Dalmatico lucent satiata metallo, Stat. S. 1, 2, 153: lumine Phoebi, Mart. 8, 36, 9.
  2. II. Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense): in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit, Cic. Phil. 11, 3, 8: explere bonis rebus satiareque, Lucr. 3, 1004: neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis, Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96: libidines, id. Rep. 6, 1, 1; cf. in the foll: populum libertate, id. ib. 2, 28, 51: funeribus, id. ib. 2, 41, 68: aviditatem legendi, id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1: satiari delectatione non possum, id. Sen. 15, 52: nec satiare queunt spectando corpora coram, Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5: cum satiaverit iram, Ov. Tr. 3, 8, 19: cor, id. M. 9, 178: oculos amore, Prop. 2, 16, 23: lumina longo visu, Stat. S. 4, 6, 34.
    In part. perf.: satiatis et expletis jucundius est carere quam frui, Cic. Sen. 14, 47: ait se nequaquam esse satiatum, id. Verr. 2, 4, 28, § 65: satiatus somno, Liv. 2, 65: satiatus poenā, id. 29, 9 fin.: suppliciis satiati nocentium, id. 8, 20: libido mentis satiata, Cat. 64, 147: ira satiata caedibus, Luc. 7, 803: patrum cognitionibus, Tac. A. 1, 75: heu nimis longo satiate ludo, Hor. C. 1, 2, 37.
    Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus): cum satiata ferinae Dextera caedis erat, Ov. M. 7, 808: satiata sanguinis hasta, Sil. 4, 437: satiatus et aevi Et decoris, id. 16, 605.
    1. B. In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf. satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant, Quint. 9, 3, 5: primum numerus agnoscitur, deinde satiat, Cic. Or. 64, 215: horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc., id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177: similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro, Tib. 2, 1, 51: senem et prosperis adversisque satiatum, Tac. H. 3, 66: (Domitianus) secreto suo satiatus, id. Agr. 39 fin.
      Hence, advv.:
        1. * a. sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.: ad satietatem, affatim): equi satianter pasti, App. M. 7, p. 195, 6.
        2. b. sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.): tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate, Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.): eadem dicere, Arn. 6.
          Sup.: cetera Hermippus satiatissime exhibebit, Tert. Anim. 46: sentire, Aug. de Mus. 4, 14.