Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

rĕ -sisto, stĭti, 3, v. n.

  1. I. To stand back, remain standing anywhere (cf. resideo); to stand still, halt, stop, stay; to stay behind, remain, continue (class.; less freq. than consistere).
    1. A. Lit.: dabo μέγα κακόν, nisi resistisManeMane atque asta, Plaut. Cas. 3, 6, 10; cf. id. Truc. 4, 2, 38; 41: Resiste! Stop! Halt! Ter. And. 2, 2, 7; id. Phorm. 5, 6, 10; Poët. ap. Sen. Ep. 89, 6: quaeso ubinam illic restitit miles modo? Plaut. Poen. 2, 22; cf.: ubi restiteras? id. Ps. 4, 1, 9: heus! heus! tibi dico, Chaerea, inquit, restiti, Ter. Eun. 2, 3, 46; 2, 3, 12: ubi ille saepius appellatus aspexit ac restitit, Caes. B. C. 2, 35; cf.: ad haec revocantis verba resistit, Ov. M. 1, 503: ad omnes municipiorum villarumque amoenitates, Tac. H. 2, 87: restitere Romani, tamquam caelesti voce jussi, Liv. 1, 12, 7: neque certum inveniri poterat, obtinendine Brundisii causā ibi remansisset … an inopiā navium ibi restitisset, Caes. B. C. 1, 25: postero die cum duabus legionibus in occulto restitit, id. B. G. 7, 35: Jubam revocatum finitimo bello restitisse in regno, id. B. C. 2, 38: Vettius negabat, se umquam cum Curione restitisse, that he had stopped (to talk), Cic. Att. 2, 24, 2 (al. constitisse): nihil est ubi lapsi resistamus, id. Mur. 39, 84: hostes dat in fugam, sic ut omnino pugnandi causă restiterit nemo, Caes. B. G. 5, 51 fin.: qui restitissent (sc. in urbe), Cic. Cat. 3, 2, 3; Liv. 37, 21: nec ante restitit, quam, etc., id. 2, 59: cernes saepe resistere equos, Ov. Tr. 4, 2, 54.
        1. b. Transf., of things: sidus nusquam resistens, Sen. Q. N. 1, praef. med.: rota, id. Med. 744: proluvies ventris, Col. 6, 7, 4.
    2. B. Trop.: nec resistet (vita) extra fores limenque carceris, Cic. Tusc. 5, 28, 80: quod optabile, id expetendum: quod expetendum, laudabile: deinde reliqui gradus. Sed ego in hoc resisto, I stop at this, pause here, id. Fin. 4, 18, 50; cf. Quint. 9, 3, 55; cf.: ad thalami clausas, Musa, resiste fores, Ov. A. A. 2, 704: incipit effari mediāque in voce resistit, Verg. A. 4, 76: cursus ad singula vestigia resistit, Quint. 10, 7, 14: resistens ac salebrosa oratio, id. 11, 2, 46 Spald.: verba resistunt, Ov. H. 13, 121: in secundo loco, Plin. Pan. 10, 4.
  2. II. To withstand, oppose, resist; to make opposition or resistance (so most freq.; cf.: repugno, adversor).
    1. A. Esp. in milit. lang., constr. usu. with dat. or absol.
          1. (α) With dat.: cum legiones hostibus resisterent, Caes. B. G. 2, 22: paulisper nostris, id. ib. 4, 14: venientibus, signa inferentibus, id. B. C. 1, 55; 1, 82 fin.: eruptionibus, id. B. G. 7, 24 fin.: repentinae Gallorum conjurationi, id. ib. 5, 27.
            Pass. impers.: alicui in acie, Nep. Hann. 5, 4: neque ulla multitudine in unum locum coactā, resisti posse Romanis, Hirt. B. G. 8, 2.
          2. (β) Absol.: resistere neque deprecari, Caes. B. G. 4, 7; 2, 23; 4, 12; 5, 7 et saep.: acerrime, id. ib. 7, 62: audacius, id. ib. 2, 26: fortiter, id. ib. 3, 21: fortissime, id. ib. 4, 12: aegre, id. B. C. 3, 63: caeco Marte resistunt, Verg. A. 2, 335: nihil de resistendo cogitabat, Caes. B. C. 2. 34: ibi resistere ac propulsare, Sall. J. 51, 1: nedum resistendi occasionem fuerit habiturus, Curt. 7, 4, 4.
            Impers. pass.: ab nostris eādem ratione quā pridie resistitur, Caes. B. G. 5, 40; so, resisti, id. ib. 1, 37; id. B. C. 3, 63.
    2. B. In gen.: omnia consilia consulatūs mei, quibus illi tribuno plebis pro re publicā restitissem, Cic. de Or. 2, 11, 48: alicui rei publicae causā, id. Fam. 5, 2, 6: injuriis, id. ib. 1, 5, b, 2: fortiter dolori ac fortunae, id. ib. 5, 17, 3; cf.: vix dolori, id. ib. 4, 6, 1: defensioni, i. e. to reply to, id. Verr. 2, 5, 1, § 1: factioni inimicorum, Sall. C. 34, 2: sceleri, Ov. M. 10, 322: resistere et repugnare contra veritatem non audet, Cic. Rosc. Com. 17, 51.
      Impers. pass.: omnibus his (sententiis) resistitur, Caes. B. C. 1, 4; Cic. Lael. 12, 41; Quint. 4, 2, 14; 6, 4, 10: cui nec virtute resisti potest, Ov. M. 9, 200 al.
      Absol.: restitit et pervicit Cato, Cic. Att. 2, 1, 8; Caes. B. C. 3, 21: resistentibus collegis, Sall. J. 37, 2: patricii contra vi resistunt, Liv. 3, 13 Drak. N. cr.: ne qua sibi statua poneretur, restitit, Nep. Att. 3, 2.
      Impers. pass.: cum a Cottā primisque ordinibus acriter resisteretur, Caes. B. G. 5, 30: vix deorum opibus, quin obruatur Romana res, resisti posse, Liv. 4, 43.
        1. b. Transf., of things: (plaustra) adversus tempestatem nocentem non resistunt, Varr. R. R. 1, 13, 2; cf.: (fundamenta) valenter resistent contra ea, quae, etc., Col. 1, 5, 9: (Symplegades) Quae nunc immotae perstant ventisque resistunt, Ov. M. 15, 339; cf.: indejecta domus tanto malo, id. ib. 1, 288: radices frigori, Plin. 19, 5, 23, § 68: silex vehementer igni, id. 36, 22, 49, § 169: haec gemmarum genera scalpturae, id. 37, 7, 30, § 104.
          Hence, of medicines, to resist, act against a disease: amiantus veneficiis resistit omnibus, Plin. 36, 19, 31, § 139; 23, 8, 80, § 152; 30, 11, 28, § 93 al.: vis tribunicia libidini restitit consulari, Cic. Agr. 2, 6.
          Absol.: ut ripae fluminis cedunt aut prominentia montium resistunt, projecting mountains advance into it, Tac. A. 2, 16: ni vis humana resistat, Lucr. 5, 207: mollis ac minime resistens ad calamitates perferendas mens eorum est, Caes. B. G. 3, 19 fin.
  3. III. To rise again (very rare, and only trop.; syn. resurgo): post ex fluvio fortuna resistet, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 47 Vahl.): nihil est jam, unde nos reficiamus, aut ubi lapsi resistamus, we can raise ourselves up, rise again, Cic. Mur. 39, 84.