Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. rĕceptus, a, um, Part. and P. a., v. recipio.

2. rĕceptus, ūs, m. [recipio].

  1. I. A drawing back (very rare).
    1. A. Lit.: spiritus … in receptu difficilis, hard to recover, Quint. 11, 3, 32, § 53.
    2. B. Trop., a retraction, recantation: receptus nimis pertinacis sententiae, Liv. 4, 57, 4.
  2. II. Milit. t. t., a drawing or falling back, a retiring, retreat (very freq. in prose and poetry): ut expeditum ad suos receptum habeant, Caes. B. G. 4, 33; so, habere receptum ad aliquem, id. ib. 6, 9; and simply receptus habere, id. B. C. 1, 59; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2; Liv. 27, 27; 44, 39 al.: cum receptus primis non esset, id. 28, 23; 40, 32: dare receptum alicui, Caes. B. C. 1, 46; 1, 82 fin.; and simply receptus dare, id. ib. 2, 30 fin.: Caesar receptui cani jussit, id. B. G. 7, 47; cf.: receptui signum audire, Cic. Phil. 13, 7, 15: signum dare receptui, Liv. 4, 31, 3: Caesar receptui suorum timens, Caes. B. C. 3, 46; 3, 69: receptui sibi consulebant, id. ib. 3, 11, § 4: haud facili inde receptu, Liv. 29, 7: ne receptum amittam, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2 et saep.: canere receptui a miseriis contemplandis, to give the signal for leaving off, etc., Cic. Tusc. 3, 15, 33.
    In plur.: (bucina) cecinit jussos inflata receptus, Ov. M. 1, 340: cane, Musa, receptus, leave off, id. Tr. 4, 9, 31; and in the signif., place of retreat, refuge: tuti recessus, Verg. A. 11, 527: perdices surculis receptus suos vestiunt, nests, Sol. 7 fin. (cf. receptaculum, II. fin.).
      1. 2. Transf., a going back, retreating: receptus et recursus maris, i. e. the ebb and flow, Eum. Paneg. Const. 6 fin.
    1. B. Trop., a retiring, falling back, retreat: receptui canente receptu, Cic. Phil. 12, 3, 8; cf. Quint. 12, 11, 4: receptus ad Caesaris gratiam atque amicitiam, Caes. B. C. 1, 1: receptum ad poenitendum habere, Liv. 42, 13: ad expertam clementiam, id. 3, 2: a malis consiliis receptum, id. 28, 25; Col. 6. 23, 2.

rĕ-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (fut. apoc. recipie, for recipiam, Cato ap. Fest. p. 138 and 236 Müll.; v. dico init.: recepso, for recepero, Cat. 44, 19), v. a. [capio].

  1. I. To take back, get back, bring back; to retake, regain, recover.
    1. A. Lit. (very freq. and class.): dandis recipiendisque meritis, Cic. Lael. 8, 26: tu me sequere ad trapezitam . . . recipe actutum, Plaut. Curc. 5, 3, 49 (just before, ni argentum refers); cf.: centum talenta et credidisse eos constat, et non recepisse, Quint. 5, 10, 111; and (opp. mutuum dare) Mart. 3, 40, 4: si velit suos recipere, obsides sibi remittat, Caes. B. G. 3, 8 fin.: obsides, Suet. Aug. 21: reges, Liv. 2, 15: recepto amico, Hor. C. 2, 7, 27; 4, 2, 47.
      Freq. of places, etc., once captured and lost, to retake: cum Tarento amissoaliquot post annos Maximus id oppidum recepissetnunquam ego (Tarentum) recepissem, nisi tu perdidisses, Cic. de Or. 2, 67, 273; cf. id. Sen. 4, 11: Lavinium, Liv. 2, 39; so of other things: recipere suas res amissas, Liv. 3, 63: praeda omnis recepta est, id. 3, 3: signa, quae ademerant Parthi, Suet. Tib. 9: arma, Liv. 9, 11; Curt. 4, 12, 17: pectore in adverso totum cui comminus ensem Condidit assurgenti, et multā morte recepit, drew out again, = retraxit, Verg. A. 9, 348; so, sagittam ab alterā parte, Cels. 7, 5, 2: suos omnes incolumes receperunt (sc. ex oppido in castra), drew off, withdrew, = reduxerunt, Caes. B. G. 7, 12 fin.; so, milites defessos, id. B. C. 1, 45 fin.: exercitum, Liv. 10, 42: equitatum navibus ad se intra munitiones, Caes. B. C. 3, 58: illum egomedio ex hoste recepi, bore away, rescued, Verg. A. 6, 111.
        1. b. With se, to draw back, withdraw from or to any place, to betake one’s self anywhere; in milit. lang., to retire, retreat: se ex eo loco, Plaut. Aul. 4, 8, 10; cf.: se e fano, id. Poen. 4, 1, 5: se ex opere, id. Men. 5, 3, 7: se ex hisce locis, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21: se e Siciliā, id. Brut. 92, 318: se ex fugā, Caes. B. G. 7, 20 fin.; id. B. C. 3, 102: se inde, id. B. G. 5, 15: se hinc, id. B. C. 1, 45 et saep.: recipe te, Plaut. Trin. 4, 3, 8: se, Cic. Off. 3, 10, 45 (just before, reverti); Caes. B. C. 3, 45 (coupled with loco excedere); 3, 46; cf.: sui recipiendi facultas, id. B. G. 3, 4 fin.; 6, 37; for which: se recipiendi spatium, Liv. 10, 28: recipe te ad erum, Plaut. Trin. 4, 3, 20: se ad dominum, id. ib. 4, 3, 1: se ad nos, Cic. Att. 4, 15, 2: se ad suos, Caes. B. G. 1, 46; 7, 82; id. B. C. 3, 38; 3, 50; 3, 52 fin.: se ad Caesarem (Allobroges, legati), id. B. G. 1, 11; 4, 38: se ad agmen, id. ib. 7, 13; id. B. C. 3, 75 fin.: se penitus ad extremos fines, id. B. G. 6, 10: se ad legionem, id. ib. 7, 50 fin.: se ad oppidum llerdam, id. B. C. 1, 45: se ad ordines suos, id. ib. 2, 41: se ad signa, id. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 1, 43 fin.: se a pabulo ad stabulum, Plaut. Mil. 2, 3, 33: inde se in currus, Caes. B. G. 4, 33 fin.: se ex castris in oppidum, id. B. C. 2, 35: se in castra, id. B. G. 2. 11 fin.; 2, 24; 3, 6; 3, 26 fin.; 4, 15 et saep.: se in fines, id. ib. 4, 16: se in Galliam, id. ib. 4, 19 fin.: se in montem, id. ib. 1, 25: se in antiquas munitiones, id. B. C. 3, 54 fin.: se in silvas ad suos, id. B. G. 2, 19: se in castra ad urbem, id. B. C. 2, 25; 2, 26; cf.: se retro in castra, Liv. 23, 36; and with this cf.: sese retro in Bruttios, id. 23, 37; and so, se, with rursus, Plaut. Capt. 1, 2, 25; id. Pers. 4, 5, 6; id. Rud. 4, 6, 19; Caes. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 2, 41 et saep.: se in novissimos, Liv. 7, 40: se intra munitiones, Caes. B. G. 5, 44; cf.: se intra montes, id. B. C. 1, 65: se per declive, id. ib. 3, 51: se sub murum, id. ib. 2, 14: se trans Rhenum, id. B. G. 6, 41: se Larissam versus, id. B. C. 3, 97: se domum ex hostibus, Plaut. Am. 2, 2, 52: se domum, id. ib. 2, 2, 31; id. Capt. 1, 2, 25; id. Aul. 2, 1, 55: se Adrumetum, Caes. B. C. 2, 23: se Hispalim, id. ib. 2, 20: se Dyrrhachium ad Pompeium, id. ib. 3, 9 fin.: se illuc, Plaut. Most. 3, 1, 10; id. Merc. 5, 2, 40; id. Ps. 3, 1, 23 al.; cf.: se huc esum ad praesepim suam, id. Curc. 2, 1, 13: se eo, Caes. B. G. 1, 25 et saep.
          In the same meaning, without se: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.); cf. of a military retreat: si quo erat longius prodeundum aut celerius recipiendum, Caes. B. G. 1, 48 fin.; so without se after the verbum finitum several times in Plaut.: rursum in portum recipimus, Plaut. Bacch. 2, 3, 60: dum recipis, id. Rud. 3, 6, 42: actutum face recipias, id. Merc. 2, 4, 30.
      1. 2. Transf.
          1. (α) In business lang., to keep back, retain, reserve (cf. Gell. 17, 6, 6): posticulum hoc recepit, quom aedis vendidit, Plaut. Trin. 1, 2, 157; so in a sale, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 55, 226; Cic. Top. 26, 100; Dig. 19, 1, 53; 8, 4, 10: mulier magnam dotem dat et magnam pecuniam recipit, Cato ap. Gell. 17, 6, 8.
            With object-clause, Cato, R. R. 149, 2.
            With dat.: aqua, itinere, actu domini usioni recipitur, Cato, R. R. 149, 2.
          2. (β) To restore (late Lat.): urbem munitissimam, to fortify anew, Amm. 16, 3, 2.
    2. B. Trop., to get back, bring back; to receive again, regain, recover: ut antiquam frequentiam recipere vastam ac desertam bellis urbem paterentur, Liv. 24, 3: jus, Quint. 5, 10, 118: et totidem, quot dixit, verba recepit, got back, Ov. M. 3, 384: quam (vitam) postquam recepi, received again, id. ib. 15, 535: anhelitum, to recover one’s breath, Plaut. Ep. 2, 2, 21; id. Merc. 3, 4, 16; cf. spiritum, Quint. 11, 3, 55: animam, Ter. Ad. 3, 2, 26; Quint. 6, prooem. § 13: a tanto pavore recipere animos, Liv. 21, 5, 16 Weissenb.: a pavore animum, id. 2, 50, 10: e pavore recepto animo, id. 44, 10, 1; for which: animos ex pavore, id. 21, 5 fin.: recepto animo, Curt. 6, 9, 2; 9, 5, 29: animum vultumque, Ov. F. 4, 615: mente receptā, Hor. Ep. 2, 2, 104: (vocem) ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipere, to bring it back, Cic. de Or. 1, 59, 251.
      In zeugma (cf. I. A. supra): arma et animos, Curt. 4, 12, 17.
        1. b. With se.
          1. (α) To betake one’s self, withdraw, retire from or to any place: ad ingenium vetus versutum te recipis tuum, Plaut. As. 2, 1, 7: ad frugem bonam, Cic. Cael. 12, 28: ad reliquam cogitationem belli, Caes. B. C. 3, 17 fin.: se a voluptatibus in otium, Plin. Pan. 82, 8: se in principem, to resume his princely air, id. ib. 76, 5.
            More freq.,
          2. (β) To recover, to collect one’s self: difficulter se recipiunt, regain strength, Varr. R. R. 2, 5, 17: quae cum intuerer stupens, ut me recepi, Quis hic, inquam, etc., Cic. Rep. 6, 18, 18: nullum spatium respirandi recipiendique se dedit, Liv. 10, 28: se ex terrore ac fugā, Caes. B. G. 2, 12: se ex timore, id. ib. 4, 34: se ex fugā, id. ib. 4, 27: nondum totā me mente recepi, Ov. M. 5, 275.
  2. II. (Acc. to re, I. b.) To take to one’s self, admit, accept, receive; constr. with the simple acc., with ad, or in and acc., in and abl., with simple abl., with a local acc.
    1. A. Lit.
          1. (α) With simple acc.: quos homines quondam Laurentis terra recepit, Enn. ap. Prisc. p 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.): (ego) excludor, ille recipitur, Ter. Eun. 1, 2, 79: aliquem, Cic. Off. 3, 11, 48: hic nulla munitio est, quae perterritos recipiat, Caes. B. G. 6, 39; cf.: hos tutissimus portus recipiebat, id. B. C. 3, 27; 1, 15; cf. id. ib. 3, 11 fin.; 3, 35: eum Jugurtha accuratissime recepit, Sall. J. 16, 3: neque quisquam aut expulsus invidiosius aut receptus est laetius, Vell. 2, 45, 3; Quint. 7, 1, 14; 9, 2, 89: nisi nos vicina Trivici Villa recepisset, Hor. S. 1, 5, 80 et saep.: quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare? Plaut. Curc. 1, 1, 86; cf. Caes. B. G. 4, 10; and: (Peneus) accipit amnem Orcon nec recipit, i. e. does not take it to itself, does not mingle with it, Plin. 4, 8, 15, § 31: equus frenum recepit, received, submitted to, Hor. Ep. 1, 10, 36: necesse erat, ab latere aperto tela recipi, Caes. B. G. 5, 35.
          2. (β) With ad: recipe me ad te, Plaut. Cist. 3, 9; id. Am. 3, 2, 11; id. Rud. 2, 3, 20; id. Ps. 3, 6, 6; Ter. Heaut. 3, 3, 6; Suet. Caes. 63: aliquem ad epulas, Cic. Top. 5, 25; cf.: ad lusum, Suet. Ner. 11.
          3. (γ) With in and acc.: recipe me in tectum, Plaut. Rud. 2, 7, 16: concubinam in aedes, id. Mil. 4, 3, 3: nos in custodiam tuam, id. Rud. 3, 3, 34: Tarquinium in civitatem, Cic. Rep. 2, 20, 35; id. Balb. 13, 31; Liv. 2, 5; Hor. Ep. 2, 1, 6: aliquem in ordinem senatorium, Cic. Phil. 7, 5, 15: aliquem in fidem, id. Fam. 13, 19, 2; id. Att. 15, 14, 3; Caes. B. G. 2, 15; 4, 22: aliquem in civitatem, Cic. Balb. 12, 29: aliquem in caelum, id. N. D. 3, 15, 39: aliquem in deditionem, Caes. B. G. 3, 21 fin.; Liv. 8, 13; Suet. Calig. 14 al.: aliquem in jus dicionemque, Liv. 21, 61: aliquem in amicitiam, Sall. J. 14, 5; 5, 4 Kritz N. cr.: aliquam in matrimonium, Suet. Caes. 50; Just. 9, 5, 9 et saep.
          4. (δ) With in and abl. (rare and in purely local relations; v. Kritz ad Sall. J. 5, 4): aliquem in loco, Plaut. Stich. 5, 4, 3: loricati in equis recipiuntur, Auct. B. Hisp. 4, 2: sidera in caelo recepta, Ov. M. 2, 529 (but in Liv. 24, 32, 6, the correct read. is tuto Hexapylo, without in; v. Weissenb. ad h. l.).
            (ε) With simple abl. (mostly in purely local relations): ut tuo recipias tecto servesque nos, Plaut. Rud. 1, 5, 18; so, aliquem tecto, Caes. B. G. 7, 66 fin.: exercitum tectis ac sedibus suis, Cic. Agr. 2, 33, 90: aliquem suis urbibus, id. Fl. 25, 61: aliquem civitate, id. Balb. 14, 32: aliquem finibus suis, Caes. B. G. 6, 6; 7, 20 fin.: aliquem oppido ac portu, id. B. C. 3, 12; 3, 102 fin.: aliquem moenibus, Sall. J. 28, 2: Romulus caelo receptus, Quint. 3, 7, 5: receptus Terra Neptunus, Hor. A. P. 63 et saep.
            (ζ) With local acc.: me Acheruntem recipere Orcus noluit, Plaut. Most. 2, 2, 68: aliquem domum suam, Cic. Arch. 3, 5; cf.: aliquem domum ad se hospitio, Caes. B. C. 2, 20.
            (η) Absol.: plerosque hi, qui receperant, celant, Caes. B. C. 1, 76.
      1. 2. Transf.
        1. a. In business lang., to take in, receive as the proceeds of any thing: dena milia sestertia ex melle, Varr. R. R. 3, 16, 11: pecuniam ex novis vectigalibus, Cic. Agr. 2, 23, 62: pecunia, quae recipi potest, id. ib. 2, 18, 47.
        2. b. In gladiator’s lang.: recipe ferrum, receive your death-blow, the cry of the people to a vanquished gladiator whom they were not inclined to spare, Cic. Sest. 37, 80; id. Tusc. 2, 17, 41 Kühn.; Sen. Tranq. 11, 1; for which: totum telum corpore, Cic. Rosc. Am. 12, 33; and: ense recepto, Luc. 2, 194 Corte.
        3. c. Milit. t. t., to seize, capture, take possession of, occupy: mittit in Siciliam Curionem pro praetore cum legionibus duo; eundem, cum Siciliam recepisset, etc., Caes. B. C. 1, 30: Praeneste non vi, sed per deditionem receptum est, Liv. 6, 29: Aegyptum sine certamine, Just. 11, 11, 1: eo oppido recepto, Caes. B. G. 7, 13 fin.: civitatem, id. ib. 6, 8; 7, 90; id. B. C. 1, 12; 1, 16; 1, 30; 3, 16: Aetoliam, id. ib. 3, 55: rempublicam armis, Sall. C. 11, 4: Alciden terra recepta vocat, the subjugated earth, Prop. 5, 9, 38.
        4. d. In the later medical lang., of medicines, to receive, i. e. be compounded of various ingredients: antidotos recipit haec: stoechados, marrubii, etc., Scrib. Comp. 106; so id. ib. 27; 28; 37; 52 al. (hence the mod. Lat. receptum, receipt, and recipe).
    2. B. Trop.
      1. 1. To take to or upon one’s self, to assume; to receive, accept, admit, allow, ἐνδέχομαι: non edepol istaec tua dicta nunc in aures recipio, Plaut. Cist. 2, 1, 34; cf. Quint. 11, 1, 91: jusjurandum, id. 5, 6, 1; 3; cf. id. 7, 1, 24: in semet ipsum religionem recipere, to draw upon one’s self, Liv. 10, 40: quae legibus cauta sunt, quae persuasione in mores recepta sunt, admitted, Quint. 5, 10, 13; cf. id. 10, 7, 15: antiquitas recepit fabulas . . . haec aetas autem respuit, Cic. Rep. 2, 10; cf. Quint. 6, 4, 19: nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur, Cic. Rep. 3, 11, 18; cf. Vell. 2, 130, 3: non recipit istam Conjunctionem honestas, Cic. Off. 3, 33, 119: assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque delectatur, id. Lael. 26, 97: timor misericordiam non recipit, Caes. B. G. 7, 26: casus recipere (res), to admit, be liable to, id. B. C. 1, 78; so, aliquem casum (res), id. ib. 3, 51: re jam non ultra recipiente cunctationem, Liv. 29, 24; Vell. 2, 52, 3: sed hoc distinctionem recipit, Just. Inst. 1, 12 pr.: si recipiatur poëtica fabulositas, Plin. 7, 28, 29, § 101: in hoc genere prorsus recipio hanc brevem annotationem, Quint. 10, 7, 31; cf. id. 8, 3, 31: nos necessarios maxime atque in usum receptos (tropos) exequemur, id. 8, 6, 2; cf. id. 8, 6, 32; 5, 11, 20; 11, 3, 104; so with a subj.-clause, id. 1, 3, 14; 6, 3, 103; Plin. 28, 2, 5, § 24 al.
          1. (β) Of opinions, etc., to adopt, embrace (late Lat.): alicujus sententiam, Sulp. Sev. Chron. 2, 39, 1: opinionem, id. Dial. 1, 17, 5.
      2. 2. In partic.
        1. a. To take upon one’s self, undertake, accept the performance of a task consigned or intrusted to one (whereas suscipio denotes, in gen., the voluntary undertaking of any action; cf.: spondeo, stipulor, polliceor): recepi causam Siciliaeego tamen hoc onere suscepto et receptā causā Siciliensi amplexus animo sum aliquanto amplius. Suscepi enim causam totius ordinis, etc., Cic. Verr. 2, 2, 1, § 1: in hoc judicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse videor, id. Div. in Caecil. 8, 26; and: in quo est illa magna offensio vel neglegentiae susceptis rebus vel perfidiae receptis, id. de Or. 2, 24, 101; cf. also Quint. 12, 1, 39: verebamini, ne non id facerem, quod recepissem semel? Ter. Phorm. 5, 7, 9: causam Sex. Roscii, Cic. Rosc. Am. 1, 2: mandatum, id. ib. 38, 112: officium, id. Verr. 2, 5, 71, § 183: curam ad se, Suet. Tit. 6.
        2. b. To take an obligation upon one’s self, to pledge one’s self, pass one’s word, be surety for a thing, to warrant, promise, engage a thing to any one, = ἀναδέχομαι (a favorite word of Cic., esp. in his Epistles): Pe. Tute unus si recipere hoc ad te dicisPa. Dico et recipio Ad me, Plaut. Mil. 2, 2, 74; cf.: ad me recipio: Faciet, Ter. Heaut. 5, 5, 12: promitto in meque recipio, fore eum, etc., Cic. Fam. 13, 10, 3; cf.: spondeo in meque recipio eos esse, etc., id. ib. 13, 17, 3.
          With obj.-clause: promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, Cic. Phil. 5, 18, 51; so with hoc, id. Fam. 13, 50, 2 (with spondeo); 6, 12, 3; 13, 41, 2 (with confirmo); id. Att. 5, 13, 2; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Liv. 7, 14 Drak.; 33, 13 fin.: pro Cassio et te, si quid me velitis recipere, recipiam, Cic. Fam. 11, 1, 4.
          With de: de aestate polliceris vel potius recipis, Cic. Att. 13, 1, 2; Liv. 40, 35; cf. also: sed fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me, had given him a solemn assurance, Cic. Att. 2, 22, 2.
          With dat. (after the analogy of promitto, polliceor, spondeo): ea, quae tibi promitto ac recipio, Cic. Fam. 5, 8, 5; cf.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 1; 7, 1: mihi, id. ib. 10, 13, 3; Caes. B. C. 3, 82 fin.: quid sibi is de me recepisset, in memoriam redegit, Cic. Fam. 1, 9, 9.
          With dat. and obj.-clause: mihi in Cumano diligentissime se, ut annui essemus, defensurum receperat, Cic. Att. 5, 17, 5; so, id. Fam. 6, 12, 3 Manut. (with confirmare); 13, 72, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17, 1; Caes. B. C. 3, 17; Suet. Caes. 23 fin.
        3. c. In jurid. lang.: recipere nomen, of the prætor, to receive or entertain a charge against one, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94; 2, 2, 42, § 102; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; Val. Max. 3, 7, 9; for which: recipere reum, Tac. A. 2, 74 fin.; 4, 21: aliquem inter reos, id. ib. 3, 70; 13, 10.
          Hence,
    1. A. rĕceptus, a, um, P. a. (acc. to II. B. 1.), received, usual, current, customary (post-class. and very rare): auctoritas receptior, Tert. adv. Marc. 4, 5: scriptores receptissimi, Sol. praef.
    2. B. rĕceptum, i, n. subst. (acc. to II. B. 2. b.), an engagement, obligation, guaranty: satis est factum Siculis, satis promisso nostro ac recepto, Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139; cf.: promissum et receptum intervertit, id. Phil. 2, 32, 79.