Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word raparum could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

rāpa, ae, v. rapum.

* rāpācĭa, ōrum, n. [rapum], turnip tops, Plin. 18, 13, 34, § 127; v. rapicius.

* răpācĭda, ae, m. [rapax], robber, a comically formed patronymic, Plaut. Aul. 2, 7, 8.

răpācĭtas, ātis, f. [rapax], greediness, rapacity: quis in rapacitate avarior, Cic. Cael. 6, 13; Suet. Tit. 7; Just. 38, 7, 8; Mart. 6, 72, 1: dirae filius es rapacitatis, id. 12, 53, 7.

răpax, ācis, adj. [rapio], grasping, greedy of plunder, rapacious.

  1. I. Lit. (class.; syn. furax): vos rapaces, vos praedones, Plaut. Men. 5, 7, 26; id. Pers. 3, 3, 6: olim furunculus, nunc vero etiam rapax, Cic. Pis. 27, 66; so with fur, id. Verr. 2, 3, 2, § 4: inopiā rapax, Suet. Dom. 3: procuratorum rapacissimum quemque, id. Vesp. 16; cf. Tac. H. 1, 20: Cinara, i. e. eager for presents, Hor. Ep. 1, 14, 33; so Tib. 1, 5, 59; 2, 4, 25: cervi, luporum praeda rapacium, Hor. C. 4, 4, 50; id. Epod. 16, 20; cf. Harpyiae, id. S. 2, 2, 40.
    As subst.: răpax, ācis, comm., a beast of prey, Plin. 11, 45, 101, § 247.
      1. 2. Of things, rapacious, ravenous (mostly poet.): falces rapaces, Lucr. 3, 650: ventus, Ov. A. A. 1, 388: ignis, id. M. 8, 837: mors, Tib. 1, 3, 65; cf. Orcus, Hor. C. 2, 18, 30: fortuna, id. ib. 1, 34, 14: dentes, fangs, tusks, Veg. 6, 1, 1.
        With gen.: chryselectrum rapacissimum ignium, very ignitible, Plin. 37, 3, 12, § 51.
        As a poet. epithet of floods: amnes, Lucr. 5, 341: fluvii, id. 1, 17: unda, Cic. poët. N. D. 3, 10, 24: undae, Ov. M. 8, 550: Danubius, id. ad Liv. 397.
        Hence, transf., an appellation of the twenty-first legion and the soldiers composing it (qs. that sweeps every thing before it), Tac. H. 2, 43; 100; 3, 14; 18; 22.
  2. II. Trop. (rare), with gen., grasping, seizing eagerly or quickly, greedy, avaricious: nihil est rapacius quam natura, Cic. Lael. 14, 50: rapacia virtutis ingenia, Sen. Ep. 95, 36: nostri omnium utilitatum et virtutum rapacissimi, Plin. 25, 2, 2, § 4.

rāpum, i, n. [akin to Gr. ῤάφη, ῤαφάνη] (collat. form rāpa, ae, f., Col. 11, 3, 16; Scrib. Comp. 176; 177),

  1. I. a turnip, rape: Brassica rapa, Linn.; Varr. R. R. 1, 59, 4; Col. 2, 10, 22 sq.; Plin. 18, 13, 33, § 125; flung at one as an insult, Suet. Vesp. 4.
  2. II. A knob or lump formed by the roots of a tree: magnarum arborum truncos cum rapo suo transtulit, Sen. Ep. 86, 17; cf. id. ib. 86, 18.