Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).

  1. I. Lit.: offendere caput ad fornicem, Quint. 6, 3, 67: latus vehementer, Cic. Clu. 62, 175: coxam, to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720: solido, against something solid, Hor. S. 2, 1, 78: in scopulis offendit puppis, strikes on, Ov. P. 4, 14, 22: in redeundo offenderunt, ran aground, Caes. B. C. 3, 8: in cornua, Sol. 40: ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu, Plaut. Curc. 2, 3, 2: visco, id. Poen. 2, 37.
    1. B. Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1: haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata, Plaut. Ps. 1, 2, 30: paululum si cessassem, Domi non offendissem, Ter. Eun. 4, 4, 5: si te in plateā offendero hac post umquam, periisti, id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31: imparatum te offendam, will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3: eundem bonorum sensum, id. ib. 1, 9, 17: nondum perfectum templum offendere, id. Verr. 2, 4, 28, § 64: omnia aliter ac jusserat offendit, id. Rep. 1, 38, 59.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to suffer damage, receive an injury: quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat? Cic. Fam. 9, 2, 2: in causis, id. de Or. 2, 74, 301: ad fortunam, Phaedr. 4, 14, 6.
    2. B. In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.: pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent, Cic. Clu. 36, 98: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit, id. Fam. 2, 18, 3: offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant, gave offence to, id. Sest. 49, 105: se apud plebem offendisse de aerario, id. Att. 10, 4, 8: neque in eo solum offenderat, quod, Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.
      Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin: in multis enim offendimus omnes, Vulg. Jac. 3, 2.
      Of things, to be offensive: cum nihil aliud offenderit, Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.
    3. C. To find fault with, be displeased with, take offence at any thing: at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis, Caes. B. C. 2, 32: si in me aliquid offendistis, have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.
    4. D. To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success: apud judices offendere, opp. causam iis probare, Cic. Clu. 23, 63: cum multi viri fortes offenderint, id. Verr. 2, 5, 50, § 131: tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit, i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.
      Impers. pass.: sin aliquid esset offensum, Cic. Fam. 1, 7: quoties culpā ducis esset offensum, might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.: nullum ejusmodi casum exspectans, quo . . . in milibus passuum tribus offendi posset, id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.: at si valetudo ejus offendissit, failed, Gell. 4, 2, 10.
    5. E. To shock, offend, mortify, vex, displease one: me exquisisse aliquid, in quo te offenderem, Cic. Fam. 3, 8, 4: tuam existimationem, id. ib. 3, 8, 7: neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit, id. Balb. 26, 59: offensus nemo contumeliā, id. Att. 6, 3, 3: ne offendam patrem, id. ib. 6, 3, 9: ut eos splendor offendat, id. Fam. 1, 7, 7: extinctum lumen recens offendit nares, Lucr. 6, 791: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Juv. 16, 24: polypodion offendit stomachum, disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58: ne colorum claritas aciem oculorum offenderet, id. 35, 10, 36, § 97.
      Pass., to be displeased, feel hurt: multis rebus meus offendebatur animus, Cic. Fam. 1, 9, 10.
      With inf.: ut non offendar subripi (ista munera), so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin.
      Hence, of-fensus, a, um, P. a.
    1. A. Offensive, odious (cf.: invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium! Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145: offensum et invisum esse alicui, id. Sest. 58, 125.
      As subst.: offensum, i, n., the offence: offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit, Cic. Inv. 1, 49, 92.
    2. B. Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered: offensus et alienatus animus, Cic. Att. 1, 17, 7: aliena et offensa populi voluntas, id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.
      Comp.: quem cum esse offensiorem arbitrarer, Cic. Att. 1, 5, 2: quem sibi offensiorem sciebat esse, id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.

offensa, ae, f. [1. offendo, like repulsa, from repello], a striking or grating against any thing.

  1. I. Lit. (very rare): donec cerussae similis fiat, nulla dentium offensa, and does not grit against the teeth, Plin. 34, 10, 22, § 104: sine offensis fricantium, id. 35, 15, 52, § 184.
  2. II. Trop.
    1. A. Offence, disfavor, displeasure, hatred; enmity: quin magnā in offensā sim apud Pompeium, Cic. Att. 9, 2, a, 2: quod offensae fuerit in istā cunctatione, te subisse, to incur hatred, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 16, 2: gravissimam contrahere, to fall into disgrace, Suet. Vesp. 4: offensam meruisse, Ov. P. 4, 1, 16: habere, to cause hatred, Quint. 9, 2, 72: ne minus gratiae quam offensae mereamur, id. 4, 2, 39: sinceri et sine offensā in diem Christi, Vulg. Phil. 1, 10.
      1. 2. An offending against or violating a law, an offence, crime (mostly in jurid. Lat.): offensa edicti, Dig. 3, 1, 6: levis offensae contrahere culpam, Cod. Th. 4, 11, 1: sub quālibet culpae aut erroris offensā, ib. 6, 10, 1: offensae veteris reus atque tacendae, Juv. 4, 105.
    2. B. An injury received, an offence, affront, wrong (perh. only since the Aug. per.): gustus, Col. 12, 21, 6: offensas vindicet ense suas, Ov. Tr. 3, 8, 40: in offensis exorabilis, Vell. 2, 29, 4: per ejusmodi offensas emetiendum est confragosum hoc iter, Sen. Ep. 18, 4, 2.
      1. 2. Of a state of injury, a complaint, inconvenience, indisposition: sine offensā corporis animique, Petr. 131: si quid offensae in cenā sensit, indisposition, Cels. 1, 6; Sen. Ep. 7, 1; cf. in plur., id. Tranq. An. 2, 1.