Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

oblīviscor, lītus (archaic inf. obliscier. Att. Tr. 190; 488), 3, v. dep. [ob and livor, q. v.; livēre, to become dark; hence, to have the mind darkened, forget], to forget; constr. with gen. of pers. and with gen. or acc. of thing; less freq. with inf. or a rel.clause (class.; cf. dedisco).

        1. (α) With gen. of person: vivorum memini, nec tamen Epicuri licet oblivisci, Cic. Fin. 5, 1, 3: nescio hercule, neque unde eam, neque quorsum eam; ita prorsum oblitus sum mei, I have so completely forgotten myself, been lost in thought, Ter. Eun. 2, 3, 15: regisque ducumque meique, Ov. M. 13, 276: dum tu ades, sunt oblitae sui, Cic. Fam. 9, 12, 1: nec oblitus sui est Ithacus discrimine tanto, was not forgetful of himself, untrue to his nature, Verg. A. 3, 629; cf. Val. Fl. 3, 664: sui, to forget one’s self, know nothing of one’s former self, sc. after death, Sen. Herc. Fur. 292; also, to forget one’s self in a character represented or assumed: tamquam in eo tragoediae argumento sui oblitus tantum Catonem cogitāsset, Tac. Or. 2.
        2. (β) With gen. of thing: meminens naturae et professionis oblitus, Sid. Ep. 4, 12: nec umquam obliviscar noctis illius, etc., Cic. Planc. 42, 101; cf.: oblivisci temporum meorum, id. Fam. 1, 9, 8: ut nostrae dignitatis simus obliti, id. ib. 1, 7, 7: veterumque oblitus honorum, Ov. M. 7, 543; Just. 4, 2, 5: oblivisci veteris contumeliae, recentium injuriarum, Caes. B. G. 1, 14: controversiarum ac dissensionum, id. ib. 7, 34: pristini instituti, id. B. C. 3, 57: offensarum, Tac. H. 2, 1: tot exemplorum, Quint. 9, 2, 86.
        3. (γ) With acc. of thing: qui quod dedit id ob litust datum, Plaut. Truc. 2, 1, 24: officium meum, id. Cas. 1, 1, 16: injurias, Cic. Cael. 20, 50; cf.: artificium obliviscatur, id. Rosc. Am. 17, 49: res praeclarissimas, id. Mil. 23, 63: totam causam, id. Brut. 60, 218: haec tam crebra Etruriae concilia, Liv. 5, 5, Drak. N. cr.: ut alia obliviscar, Cic. Rosc. Am. 31, 87.
          With acc. of person: obliti sunt Deum, Vulg. Psa. 105, 21; 49, 22.
        4. (δ) With inf.: oblita pharetram tollere, Ov. M. 2, 439: suas quatere pennas, id. ib. 4, 676: dicere aliquid. Ter. And. 5, 1, 22: obliviscor, Roscium et Cluvium viros esse primarios, Cic. Rosc. Com. 17, 50.
          (ε) With a rel.clause: in scriptis obliviscebatur, quid paulo ante posuisset, Cic. Brut. 60, 218.
      1. b. Poet., transf., of things: saeclis obliviscentibus, i. e. causing forgetfulness, Cat. 68, 43: oblito pectore, id. 64, 207: pomaque degenerant sucos oblita priores, forgetting, i. e. being deprived of losing, Verg. G. 2, 59; imitated by Col. poët. 10, 408.
      2. c. Prov.: oblivisci nomen suum, to forget one’s own name, to have a bad memory, Petr. 66.
      3. d. Part. fut. pass.: oblitusque meorum, obliviscendus et illis, Hor. Ep. 1, 11, 9: obliviscendi stratiotici, Plaut. Mil. 4, 8, 49.
        Note: In Pass. signif. (poet. and late Lat.): post emancipationem in totum adoptivae familiae obliviscuntur, Dig. 23, 2, 60, § 6: oblita carmina, Verg. E. 9, 53; Val. Fl. 2, 388: oblitos superūm dolores, id. 1, 791: suis hominibus oblitus, August. Mus. 4, 4.