Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

nŏtābĭlis, e, adj. [nota], noteworthy, distinguished, remarkable, extraordinary, memorable, notable (not freq. till the Aug. per.; in Cic. perh. only once; in Cæs. not at all).

  1. I. Prop.: exitus, * Cic. Fam. 5, 12, 5: rara et notabilis res, Plin. Ep. 7, 6, 1: id est notabilius, Quint. 8, 3, 22: illud notabile ex diversis, id. 8, 5, 5: notabilis introitus, Tac. Agr. 40: cunctis, Juv. 6, 374: magna ista et notabilis eloquentia, Tac. Or. 40.
    1. B. Esp., in a bad sense, infamous, notorious: turpitudine notabiles, Dig. 3, 1, 5: si quid in pejus notabile est, Quint. 1, 3, 1: quae imperitis quoque ad reprehensionem notabilia videntur, id. 9, 4, 33: eo notabilior caedes fuit, quia filius patrem interfecit, Tac. H. 3, 25.
  2. II. Transf., dis cernible, perceptible: aspice nobilissimarum civitatum fundamenta vix notabilia, Sen. Ira, 1, 2, 3.
    1. B. Pointed at, marked, indicated: digitis hominum nutibusque notabilis, App. M. 11, p. 784 Oud.
      Hence, adv.: nŏtābĭlĭter, remarkably, notably; perceptibly: quaedam frequentius et notabiliter usurpavit, Suet. Aug. 87: expalluit notabiliter, Plin. Ep. 1, 5, 13: gaudium eminuit, id. ib. 5, 17, 5.
      Comp.: notabilius turbare, Tac. H. 1, 55: aliquem odisse, Quint. Decl. 17.