Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. intrŏĭtus, a, um, Part., from introeo.

2. intrŏĭtus, ūs, m. [introeo], a going in or into, an entering, entrance (class.).

  1. I. Lit.: nocturnus introitus Zmyrnam quasi in hostium urbem, Cic. Phil. 11, 2, 5: militum, Caes. B. C. 1, 21: in urbem, id. Dom. 28: sol in Geminos introitum facit, enters, Col. 11, 2, 43: primo statim introitu, at his very first entrance, Tac. H. 1, 31: aliquem introitu prohibere, Cic. Caecin. 13: cujus in Graeciam, Just. 2, 11, 1: introitum alicujus rei pellere, to keep a thing from entering, Plin. 20, 9, 39, § 101.
    With in and abl. (rare): sol introitum in Cancro facit, Col. 11, 2, 49.
      1. 2. Esp., the mouth of a river, its entrance into another: Averni, Sil. 13, 398; also as the entrance to it from the sea (cf. B. infra): Indi, Plin. 12, 12, 25, § 41 al.
    1. B. Transf., a place of entrance, passage: ad omnes introitus, qua adiri poterat, Cic. Caecin. 8: omnes introitus erant praeclusi, Caes. B. G. 5, 9: clandestinus, Suet. Ner. 48: aures duros et quasi corneolos habere introitus, Cic. N. D. 2, 57: portus, Caes. B. C. 3, 39, 2; Cic. Verr. 2, 5, 31, § 80: aedis, Nep. Paus. 5, 3: ad ipsum introitum exspectare macelli, Juv. 11, 10.
      In the abl.: INTROITO, Inscr. Orell. 2103.
  2. II. Trop.
    1. A. An entering, entrance upon an office or into a society: certum aliquid pro introitu dare, Plin. Ep. 10, 113: sacerdotii, Suet. Claud. 9: militiam illam cum introitu comparari volo, i. e. entrancemoney, Dig. 32, 1, 102.
    2. B. A beginning, introduction, prelude (syn.: principium, exordium, prooemium): fabulae Clodianae, Cic. Att. 1, 18: defensionis, id. Cael. 2, 3: in introitu hujus operis, Plin. 6, 27, 31, § 141.