Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mīrĭfĭcus, a, um, adj. [mirus-facio], causing wonder or admiration, wonderful, marvellous, extraordinary, singular, strange (class.).

  1. I. Of persons: voramus litteras cum homine mirificoDionysio, Cic. Att. 4, 11, 1: homo in doctrinis mirificus, Gell. 6, 15, 2.
  2. II. Of things: turris mirificis operibus exstructa, Caes. B. C. 3, 112: pugnae, Cic. Att. 1, 16, 1: convicium, id. ib. 1, 14, 5: voluptas, id. Fam. 3, 11, 3: studium, id. ib. 14, 3, 3: mirificas gratias agere, id. Att. 14, 13, 5: sed te mirificam in latebram conjecisti, id. Div. 2, 20, 47.
    Sup., in two forms: mirificissimum facinus, Ter. Phorm. 5, 6, 32: mirificentissima potentia, Aug. Civ. Dei, 18, 42 init.
    Hence, adv.: mīrĭfĭcē, wonderfully, marvellously, extraordinarily, exceedingly (class.): delectari, Cic. Ac. 2, 2, 4: dolere, id. Att. 2, 19, 1: diligere, id. N. D. 1, 21, 58: laudare, id. Fam. 3, 11, 3: prodesse, Plin. 31, 8, 44, § 97.