Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mīrĭfĭcē, adv., v. mirificus fin.

mīrĭfĭcus, a, um, adj. [mirus-facio], causing wonder or admiration, wonderful, marvellous, extraordinary, singular, strange (class.).

  1. I. Of persons: voramus litteras cum homine mirificoDionysio, Cic. Att. 4, 11, 1: homo in doctrinis mirificus, Gell. 6, 15, 2.
  2. II. Of things: turris mirificis operibus exstructa, Caes. B. C. 3, 112: pugnae, Cic. Att. 1, 16, 1: convicium, id. ib. 1, 14, 5: voluptas, id. Fam. 3, 11, 3: studium, id. ib. 14, 3, 3: mirificas gratias agere, id. Att. 14, 13, 5: sed te mirificam in latebram conjecisti, id. Div. 2, 20, 47.
    Sup., in two forms: mirificissimum facinus, Ter. Phorm. 5, 6, 32: mirificentissima potentia, Aug. Civ. Dei, 18, 42 init.
    Hence, adv.: mīrĭfĭcē, wonderfully, marvellously, extraordinarily, exceedingly (class.): delectari, Cic. Ac. 2, 2, 4: dolere, id. Att. 2, 19, 1: diligere, id. N. D. 1, 21, 58: laudare, id. Fam. 3, 11, 3: prodesse, Plin. 31, 8, 44, § 97.