Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

mīrē, adv., v. mirus fin.

mīrus, a, um, adj. [Sanscr. smi; v. miror], wonderful, marvellous, astonishing, extraordinary (class.): mirum et magnum facinus, Plaut. Ps. 1, 5, 97: mirum me desiderium tenet urbis, Cic. Fam. 2, 11, 11: miris modis odisse aliquem, wonderfully, exceedingly, Ter. Hec. 1, 2, 104; so, miris modis, adverbially, wonderfully, strangely, Plaut. Cas. 3, 5, 5; id. Men. 5, 7, 50; id. Rud. 3, 1, 1; id. Merc. 2, 1, 1: mirum in modum conversae sunt hominum mentes, astonishingly, surprisingly, Caes. B. G. 1, 41: sibi mirum videri, quid in suā Galliā populo Romano negotii esset, id. ib. 1, 34.
With a foll. si: minime mirum, si ista res, etc., Cic. de Or. 2, 13, 55: quid mirum in senibus, si infirmi sunt aliquando? id. Sen. 11, 35: mirum quam or quantum, it is wonderful how, how very, how much, i. e. extraordinarily, exceedingly: mirum quam inimicus ibat, ut ego objurgarem, Cic. Att. 15, 40: id, mirum quantum profuit ad concordiam civitatis, Liv. 2, 1; so, mirum ut: mirum dictu, ut sit omnis Sarmatarum virtus velut extra ipsos, Tac. H. 1, 79: mirum ni or nisi, it would be wonderful, I should wonder, I am very much mistaken, if not, i. e. most probably, undoubtedly, Plaut. Capt. 4, 2, 43: mira sunt, nisi invitavit sese in cena plusculum, id. Am. 1, 1, 127: mira sunt ni Pseudulust, id. Ps. 4, 7, 118; id. Trin. 4, 2, 19 Brix ad loc.: socer, et medicus me insanire aiebant: quid sit, mira sunt, I wonder what it means, it is incomprehensible to me, id. Men. 5, 7, 56: mirum ni or quin, undoubtedly, certainly: quid ploras pater? Mirum ni cantem: condemnatus sum, I wonder I don’t sing, of course I ought to sing, Naev. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278: mirum, quin ab avo ejus, aut proavo acciperem, Plaut. Trin. 4, 2, 125: mirum quin te advorsus dicat, id. Am. 2, 2, 118: quid mirum? what wonder? Ov. A. A. 3, 110.
Comp., only ante-class.: mirior inquam tibi videor, Titin. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: quid hoc mirius? Varr. ap. Non. 135, 29.
Subst.: mīra, ōrum, n., wonders, marvels: nimia mira memoras, Plaut. Am. 5, 1, 57: septem mira, the seven wonders of the world, Lact. 3, 24, 1.
Hence, adv.: mīrē, wonderfully, marvellously, strangely, uncommonly, exceedingly (class.): puero municipia mire favent, Cic. Att. 16, 11, 6: factus canis, Plin. 35, 10, 36, § 102: laudare, id. 29, 3, 12, § 54: gratus, id. 29, 1, 6, § 13: afficere, Juv. 14, 24.
With a noun: mire opifex, Pers. 6, 3: mire quam illius loci cogitatio delectat, extraordinarily, exceedingly, Cic. Att. 1, 11, 3 (al. mire quantum).