Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

2. in-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3, v. a. [in-, 2. sero], to put, bring, or introduce into, to insert (class.); constr. with in and acc., or with dat.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: collum in laqueum, Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37; id. de Or. 2, 39, 162: oculos in pectora, Ov. M. 2, 94: caput in tentoria, Liv. 8, 36, 6: gemmas aureis soleis, Curt. 9, 1, 29: falces longuriis, Caes. B. G. 3, 14: subtegmen radiis, Ov. M. 6, 56: in avium nidis aliquid, Plin. 24, 19, 113, § 174.
    2. B. In partic., to ingraft: quidquid inserueris, vimine diligenter ligato, Col. Arb. 8, 2: surculus insertus, id. ib. 3.
  2. II. Trop., to bring into, introduce, to mix or mingle with: amputanda plura sunt illi aetati, quam inserenda, Cic. Cael. 31, 76: jus est, quod non opinio genuit, sed quaedam innata vis inseruit, id. Inv. 2, 53, 161: historiae jocos, Ov. Tr. 2, 444: querelas, Tac. H. 1, 23: adeo minimis etiam rebus prava religio inserit Deos, Liv. 27, 23, 2: contiones directas operi suo, Just. 38, 3: tantae rerum magnitudini hoc inserere, Vell. 2, 107, 1: haec libello, Suet. Dom. 18: manus, to set one’s hands to, Luc. 8, 552: liberos sceleri, to draw into, involve in crime, Sen. Thyest. 322: nomina alienae gentis Aeacidis, Ov. M. 13, 33; cf.: ignobilitatem suam magnis nominibus, Tac. A. 6, 2: se, to mingle with, join, engage in: inserentibus se centurionibus, id. H. 2, 19: se turbae, Ov. A. A. 1, 605: se bellis civilibus, id. M. 3, 117: civium numero, to reckon or enroll among, Suet. Aug. 42: Liviorum familiae, id. Tib. 3: stellis et concilio Jovis, Hor. C. 3, 25, 6: aliquem vitae, i. e. to preserve alive, Stat. S. 5, 5, 72: nomen famae, to attach to fame, i. e. to render celebrated, Tac. Or. 10.

in-servĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 (archaic forms, inservibas, Plaut. Most. 1, 3, 59: inservibat, Sil. 7, 341), v. n. and (rarely) a., to be serviceable, to be devoted or attached to, to be submissive to, to serve (syn.: deservio, ministro); with dat., rarely with acc. (class.).

        1. (α) With dat.: filium meum amico suo video inservire, Ter. Heaut. 3, 1, 9: a quo plurimum sperant, ei potissimum inserviunt, Cic. Off. 1, 15, 49: plebi, cui ad eam diem summa ope inservitum erat, who had been treated with the utmost deference, Liv. 2, 21, 6: legibus definitionis, Gell. 1, 25, 10.
          Of inanim. and abstr. things, to be devoted to, to attend to, take care of: suis commodis, Cic. Fin. 2, 35, 117: temporibus, Nep. Alcib. 1: honoribus, Cic. Off. 2, 1, 4: artibus, id. de Or. 1, 4, 13: vocibus, id. Or. 20, 68: famae, Tac. A. 13, 8.
        2. (β) With acc.: si illum inservibis solum, Plaut. Most. 1, 3, 59; id. Poen. 4, 2, 105; cf.: nihil est a me inservitum temporis causa, Cic. Fam. 6, 12, 2.
        3. (γ) Absol.: inservientium regum ditissimus, vassal, Tac. H. 2, 81.