Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. infractus, a, um, Part. and P. a., from infringo.

2. in-fractus, a, um, adj., unbroken, unweakened (late Lat.): animi, Symm. Ep. 1, 3: infractus hoc spectaculo, Hier. Vit. Pauli.

in-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [infrango], to break off, to break, bruise, crack.

  1. I. Lit.: infractis omnibus hastis, Liv. 40, 40, 7: ut si quis violas riguove papavera in horto Liliaque infringat, Ov. M. 10, 191: genibusque tumens infringitur unda, Val. Fl. 5, 412: manus, to snap or crack one’s fingers, Petr. 17: articulos, Quint. 11, 3, 158: latus liminibus, to bruise one’s side by lying on the threshold, Hor. Epod. 11, 22: infractus remus, appearing broken, in consequence of the refraction of the rays in the water, Cic. Ac. 2, 25; cf.: infracti radii resiliunt, Plin. 2, 38, 38, § 103: ossa infracta extrahere, id. 23, 7, 63, § 119.
    1. B. Transf., to strike one thing against another: digitos citharae, to strike or play upon the lute, Stat. Ach. 1, 575: alicui colaphum, to give one a box on the ear, Ter. Ad. 2, 1, 46; Plin. 8, 36, 54, § 130: linguam (metu), to stammer, Lucr. 3, 155.
  2. II. Trop., to break, check, weaken, lessen, diminish, mitigate, assuage: ut primus incursus et vis militum infringeretur, Caes. B. C. 3, 92: conatus adversariorum, id. ib. 2, 21: florem dignitatis, Cic. Balb. 6, 15: militum gloriam, id. Mil. 2, 5: animos hostium, Liv. 38, 16: spem, Cic. Or. 2, 6: tribunatum alicujus, id. de Or. 1, 7, 24: vehementius esse quiddam suspicor, quod te infringat, id. Att. 7, 2, 2: continuam laudem humanitatis, Plin. Ep. 7, 31, 3: res Samnitium, Liv. 8, 39, 10: difficultatem, to overcome, Col. 2, 4, 10: jus consulis, Dig. 34, 9, 5 fin.: fortia facta suis modis, to weaken, Ov. Tr. 2, 412: deos precatu, to appease by entreaties, Stat. Ach. 1, 144: infringitur ille quasi verborum ambitus, Cic. de Or. 3, 48, 186: infringendis concidendisque numeris, id. Or. 69, 230: vocem de industria, purposely to make plaintive, Sen. Contr. 3, 19.
    1. B. To destroy, make void, break: quoniam haec gloriatio non infringetur in me, Vulg. 2 Cor. 11, 10: legem, ib. 1 Macc. 1, 66.
      Hence, infractus, a, um, P. a., broken, bent.
      1. 1. Lit.: mares caprarum longis auribus infractisque probant, Plin. 8, 50, 76, § 202.
      2. 2. Trop., broken, exhausted, weakened, subdued.
        1. a. In gen.: infractos animos gerere, Liv. 7, 31, 6: nihil infractus Appii animus, id. 2, 59, 4: oratio submissa et infracta, id. 38, 14: infractae ad proelia vires, Verg. A. 9, 499: veritas, falsified, Tac. H. 1, 1: fides metu infracta, shaken, id. ib. 3, 42: tributa, diminished, id. ib. 4, 57: potentia matris, id. A. 13, 12: fama, injured reputation, Verg. A. 7, 332; Tac. H. 2, 22: Latini, broken, Verg. A. 12, 1.
        2. b. Diluted: fel aqua infractum, Plin. 28, 12, 50, § 186.
        3. c. In partic., of speech, broken off: infracta et amputata loqui, broken, unconnected, Cic. Or. 51, 170: infracta loquela, broken talk, baby-talk, Lucr. 5, 230: cum vocem ejus (delicati) infractam videret, effeminate, Gell. 3, 5, 2: vocibus delinitus infractis, Arn. 4, 141.