Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fŭrĭbundē, adv., v. furibundus fin.

fŭrĭbundus, a, um, adj. [furo], raging, mad, furious (rare but class.; syn. v. furialis).

  1. I. In gen.: homo ac perditus (Clodius), Cic. Sest. 7, 15: impetus, id. Phil. 13, 9: tum ille (Catilina) furibundus: Quoniam, etc., Sall. C. 31 fin.: taurus, Ov. M. 13, 871: ignibus et ventis furibundus fluctuet aër, Lucr. 6, 367: cum semel accepit solem furibundus (Leo) acutum, Hor. Ep. 1, 10, 17: latronis impetus crudeles ac furibundos retardare, Cic. Phil. 13, 9, 19: silentia, Stat. Th. 10, 896.
  2. * II. Esp., filled with prophetic inspiration, inspired: hariolorum et vatum furibundae praedictiones (shortly before: furente modo and furor), Cic. Div. 1, 2, 4.
    * Adv.: fŭrĭbunde, furiously: omnes furibunde concutiens, Hier. in Jesai. 5, 14, 5.