Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fraudŭlenter, adv., v. fraudulentus fin.

fraudŭlentus, a, um, adj. [fraus], cheating, deceitful, fraudulent (class.): ecquem recalvom ac silonem senem (vidistis), fraudulentum, Plaut. Rud. 2, 1, 12: Carthaginienses fraudulenti et mendaces, Cic. Agr. 2, 35, 95: homo, Auct. Her. 2, 26, 41; Cic. Quint. 18, 56; Plaut. Ps. 1, 3, 132: venditiones, Cic. Off. 3, 21, 83: malitia, Plaut. Ps. 2, 1, 7: calliditas, Gell. 7, 18, 10: gestus (with humilis and servilis), Quint. 11, 3, 83.
Comp.: tanto fraudulentior deus vester, qui, etc., Tert. adv. Marc. 2, 28.
Sup.: ex bonis pessimi et fraudulentissimi fiunt, Plaut. Capt. 2, 1, 38: magice fraudulentissima artium, Plin. 30, 1, 1, § 1.
Adv.: fraudŭlenter, deceitfully, fraudulently: fraudulenter atque avariter, Cato ap. Non. 510, 21: crudeliter aut fraudulenter infestare, Col. 1, 8, 18; Vulg. Gen. 27, 35.
Comp.: nullum animal fraudulentius invidere homini tradunt, Plin. 30, 10, 27, § 89.