Lewis & Short

fraudātor, ōris, m. [fraudo], a cheat, deceiver, defrauder (rare but class.): creditorum Trebellius et homo diruptus dirutusque, Cic. Phil. 13, 12, 26: fraudatorum et infitiatorum impudentia, id. Fl. 20, 48: beneficiorum, Sen. Ben. 4, 26.