Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. πείθω, persuade, πεῖσμα, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.).

        1. (α) With dat.: fidere nocti, Verg. A. 9, 378: fugae fidens, id. ib. 11, 351: pestilentiae fidens (with societate fretus), Liv. 8, 22, 7: taedae non bene fisa, Ov. M. 15, 827: qui sibi fidit, Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108: puer bene sibi fidens, Cic. Att. 6, 6, 4.
        2. (β) With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66: arcu fisi Getae, Ov. P. 4, 9, 78: cursu, id. M. 7, 545: ope equinā, id. ib. 9, 125: pecuniā, Nep. Lys. 3 fin.: prudentiā consilioque fidens, Cic. Off. 1, 23, 81.
          Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. § 413; cf. confido): nec nitido fidit adultero, Hor. C. 3, 24, 20: pictis puppibus, id. ib. 1, 14, 15: (Jugurtham) Mario parum fidere, Sall. J. 112, 2: ingenio, Quint. 10, 7, 18; cf.: ingenio suo, Plin. Ep. 4, 13 fin.: suis rebus, Cic. Att. 10, 8, 2.
        3. (γ) With inf.: fidis enim manare poëtica mella Te solum, Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432: parum fidens pedibus contingere matrem, Luc. 4, 615: fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar, id. 5, 577.
        4. (δ) Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.
          Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one’s self, self-confident; hence), confident, courageous, bold: qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere, Cic. Tusc. 3, 7, 14: fidenti animo gradietur ad mortem, id. ib. 1, 46, 110; cf.: tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi, Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so, fidens armorum, Luc. 9, 373.
          Comp.: Romanus, fidentior, Amm. 16, 12 al.
          Sup.: fidentissimo impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.
          Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly: timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat, Cic. Div. 2, 31, 67: agere, id. Ac. 2, 8, 24: confirmare, id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.
          Comp.: paulo vellem fidentius te illi respondisse, Cic. Att. 6, 1, 21.
          Sup.: accedere fidentissime, Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3.

1. fīdus, a, um, adj. [fido, that one may rely on], trusty, truslworthy, faithful, sure (class.).

  1. I. Prop., constr. absol., with dat., poet. also with gen.
    1. A. Absol.: nihil est stabile quod infidumNeque enim fidum potest esse multiplex ingenium et tortuosum, Cic. Lael. 18, 65; cf.: (amico) probo et fideli et fido et cum magna fide, Plaut. Trin. 4, 4, 4: tum se intellexisse, quos fidos amicos habuisset, quos infidos, Cic. Lael. 15, 53: amici, Hor. Ep. 1, 5, 24: sodales, id. S. 2, 1, 30: fidissima atque optima uxor, Cic. Fam. 14, 4, 6: conjux, Hor. Ep. 2, 1, 142: bonus atque fidus judex, impartial, id. C. 4, 9, 40: medici, id. Ep. 1, 8, 9: interpres, id. A. P. 133: fidiora haec genera hominum fore ratus, Liv. 40, 3, 4: nihil fidum, nihil exploratum habere, Cic. Lael. 26, 97: familiaritates fidae, id. Off. 2, 8, 30: canum tam fida custodia, id. N. D. 2, 63, 158: vis canum, Lucr. 6, 1222; cf.: pectus canum, id. 5, 864: pectus, Hor. C. 2, 12, 16: fido animo, firm, steadfast, Liv. 25, 15, 13.
    2. B. With dat.: (servum) quem domino fidissimum credebat, Liv. 33, 28, 13 (but cf.: fidus est amicus, fidelis servus, Don. Ter. Phorm. 1, 2, 26): quae fida fuit nulli, Tib. 1, 6, 77: nec tibi fidam promittis Lacaenam, Ov. H. 5, 99: ne quid usquam fidum proditori esset, no faith should be kept with a traitor, Liv. 1, 11, 7: ut eos sibi fidiores redderet, Just. 16, 5, 2.
    3. C. Poet. with gen.: regina tui fidissima, most faithful towards you, Verg. A. 12, 659; and with gen. partit.: juvenum fidos, lectissima bello Corpora, sollicitat pretio, the trusty ones, trustiest of the youth, Stat. Th. 2, 483.
    4. D. With in or ad, and acc.: in amicos fidissimus, Eutr. 7, 8: fidi ad bella duces, Nemes. Cyn. 82.
    5. E. With in and abl.: sperabam te mihi fidum in hoc nostro amore fore, Cat. 91, 1 sq.
  2. II. Transf., objectively of inanim. and abstr. things, sure, certain, safe, trustworthy (mostly poet. and in post-Aug. prose; in Cic. Att. 9, 6, 10, fuga fida is not critically certain; v. Orell. N. cr. ad loc.).
    1. A. Absol.: aures, Ov. M. 10, 382: spes fidissima Teucrum, Verg. A. 2, 281: ensis, trusty, id. ib. 6, 524: alii litora cursu fida petunt, id. ib. 2, 400: nec unquam satis fida potentia, ubi nimia est, Tac. H. 2, 92: pons validus et fidus, id. A. 15, 15 fin.: male fidas provincias, id. H. 1, 52.
    2. B. With dat.: (oppidum) naviganti celerrimum fidissimumque appulsu, Tac. A. 3, 1; cf.: statio male fida carinis, Verg. A. 2, 23: montem tantos inter ardores opacum et fidum nivibus, Tac. H. 5, 6.
      Sup.: nox arcanis fidissima, Ov. M. 7, 192: camelino (genitali) arcus intendere, orientis populis fidissimum, the surest, Plin. 11, 49, 109, § 261: refugium, Tac. A. 5, 8.
      Hence, adv.: fīde, faithfully, trustily (perh. only in the sup.): quae mihi a te ad timorem fidissime atque amantissime proponuntur, Cic. Fam. 2, 16, 4 (al. fidelissime): fidissime amicissimeque vixerunt, Gell. 12, 8, 6.