Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

fīdens, entis, Part. and P. a., from fido.

fīdo, fīsus sum (ante-class. form of the fut. fidebo, Nov. ap. Non. 509, 4), 3, v. n. [root in Sanscr. bandh, unite; Gr. πείθω, persuade, πεῖσμα, cable; Lat. fidus, Deus Fidius, foedus; cf.: fascis, fascia; Curt. Gr. Etym. p. 262; but Fick refers fido to root bhidh; Goth. beidan; Engl. bide, to expect; Vergl. Wört. p. 380], to trust, confide, put confidence in, rely upon a person or thing (rare; in the verb. finit. mostly poet.; but class. in the part. praes. and P. a.).

        1. (α) With dat.: fidere nocti, Verg. A. 9, 378: fugae fidens, id. ib. 11, 351: pestilentiae fidens (with societate fretus), Liv. 8, 22, 7: taedae non bene fisa, Ov. M. 15, 827: qui sibi fidit, Hor. Ep. 1, 19, 22; id. S. 2, 2, 108: puer bene sibi fidens, Cic. Att. 6, 6, 4.
        2. (β) With abl.: hac (Cynosurā) fidunt duce nocturnā Phoenices in alto, Cic. poët. N. D. 2, 41, 106; id. Ac. 2, 20, 66: arcu fisi Getae, Ov. P. 4, 9, 78: cursu, id. M. 7, 545: ope equinā, id. ib. 9, 125: pecuniā, Nep. Lys. 3 fin.: prudentiā consilioque fidens, Cic. Off. 1, 23, 81.
          Doubtful, whether dat. or abl. (v. Zumpt, Gr. § 413; cf. confido): nec nitido fidit adultero, Hor. C. 3, 24, 20: pictis puppibus, id. ib. 1, 14, 15: (Jugurtham) Mario parum fidere, Sall. J. 112, 2: ingenio, Quint. 10, 7, 18; cf.: ingenio suo, Plin. Ep. 4, 13 fin.: suis rebus, Cic. Att. 10, 8, 2.
        3. (γ) With inf.: fidis enim manare poëtica mella Te solum, Hor. Ep. 1, 19, 44; Sil. 1, 432: parum fidens pedibus contingere matrem, Luc. 4, 615: fisus cuncta sibi cessura pericula, Caesar, id. 5, 577.
        4. (δ) Absol.: ubi fidentem fraudaveris, i. e. who trusts (you), Plaut. As. 3, 2, 15.
          Hence, fīdens, entis, P.a. (lit., trusting to one’s self, self-confident; hence), confident, courageous, bold: qui fortis est, idem est fidens, qui autem est fidens, is profecto non extimescit: discrepat enim a timendo confidere, Cic. Tusc. 3, 7, 14: fidenti animo gradietur ad mortem, id. ib. 1, 46, 110; cf.: tum Calchas haec est fidenti voce locutus, id. poët. Div. 2, 30, 64: fidens animi, Verg. A. 2, 61; Tac. A. 4, 59 fin.; so, fidens armorum, Luc. 9, 373.
          Comp.: Romanus, fidentior, Amm. 16, 12 al.
          Sup.: fidentissimo impetu acies motae, Amm. 27, 10, 12.
          Adv.: fīdenter, confidently, fearlessly, boldly: timide fortasse signifer evellebat, quod fidenter infixerat, Cic. Div. 2, 31, 67: agere, id. Ac. 2, 8, 24: confirmare, id. de Or. 1, 56, 240; cf. id. N. D. 1, 8, 18.
          Comp.: paulo vellem fidentius te illi respondisse, Cic. Att. 6, 1, 21.
          Sup.: accedere fidentissime, Amm. 17, 1, 9; August. Ver. Rel. 3.