Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

con-fīdo, fĭsus sum, 3,

  1. I. v. n., to trust confidently in something, confide in, rely firmly upon, to believe, be assured of (as an enhancing of sperare, Cic. Att. 6, 9, 1; Nep. Milt. 1, 1; freq. and class. in prose and poetry); constr. with abl., acc. and inf., with dat., rarely with de, ut, or absol.
          1. (α) With abl. (in verb. finit. very rare with personal object): aut corporis firmitate aut fortunae stabilitate, Cic. Tusc. 5, 14, 40: copiā et facultate causae, id. Rosc. Com. 1, 2; id. Tusc. 5, 3, 8: illum, quo antea confidebant, metuunt, id. Att. 8, 13, 2; id. Clu. 1, 1: naturā loci, Caes. B. G. 3, 9; 7, 68; id. B. C. 1, 58: castrorum propinquitate, id. ib. 1, 75 fin.; 3, 83; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 4: jurejurando, Suet. Caes. 86; cf.: neque milites alio duce plus confidere aut audere, Liv. 21, 4, 4: socio Ulixe, Ov. M. 13, 240 (v. also under γ).
            So esp. with part. pass.: confisus, a, um: neque Caesar opus intermittit confisus praesidio legionum trium, Caes. B. C. 1, 42; 1, 75; 3, 106; Auct. B. Alex. 10, 5, Auct. B. G. 8, 3; 8, 15; Auct. B. Afr. 49: tam potenti duce confisus, Liv. 24, 5, 12; 28, 42, 12: nullā aliā urbe, Cic. Fam. 12, 14, 4; Lentul. ib. 12, 15, 3: patientiā nostrā, Plin. Pan. 68, 2: senatus consulto, Suet. Caes. 86.
          2. (β) With acc. and inf. (so most freq. in all per.), Plaut. Stich. 3, 2, 1; Ter. Heaut. 1, 1, 108; id. Ad. 5, 3, 40; Cic. Verr. 2, 5, 69, § 177; id. Off. 3, 2, 5; id. Att. 1, 10, 2; 6, 7, 1; 6, 9, 1 al.; Caes. B. G. 1, 23 fin.; id. B. C. 2, 10; Sall. C. 17, 7; id. J. 26, 1; Nep. Milt. 1, 1; Liv. 4, 32, 6; 36, 40, 2; 44, 13, 7; Quint. 5, 12, 17; 11, 1, 92; Suet. Caes. 29; id. Oth. 10; Ov. M. 9, 256: (venti et sol) siccare prius confidunt omnia posse Quam, etc., Lucr. 5, 391.
          3. (γ) With dat. (very freq.; and so almost always of personal objects): me perturbasset ejus sententia, nisi vestrae virtuti constantiaeque confiderem, Cic. Phil. 5, 1, 2; cf. id. Att. 16, 16, A, 5; 1, 9, 2: cui divinationi, id. Fam. 6, 6, 4: his rebus magis quam causae suae, id. Inv. 1, 16, 22; id. Verr. 2, 2, 28, § 69; id. Sest. 64, 135; id. Mil. 23, 61; id. Fin. 1, 9, 31; Liv. 38, 48, 13: virtuti militum, Caes. B. C. 3, 24: cui (peditum parti) maxime confidebat, id. ib. 2, 40: equitatui, id. ib. 3, 94; Auct. B. Afr. 60: fidei Romanae, Liv. 21, 19, 10; 22, 18, 8; 29, 12, 1; 40, 12, 15 al.: huic legioni Caesar confidebat maxime, Caes. B. G. 1, 40; 1, 42.
            Esp. freq. with sibi, to rely on one’s self, have confidence in one’s self: neque illi sibi confisi ex portā prodire sunt ausi, Caes. B. C. 3, 7: dum sibi uterque confideret, id. ib. 3, 10; Cic. Fl. 1, 5; id. Clu. 23, 63; id. Har. Resp. 16, 35; id. Ac. 2, 11, 36; id. Fin. 3, 8, 29; id. Lael. 5, 17; 9, 30; id. Rep. 3, 13, 23; Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 6; Auct. B. Afr. 19; Sen. Tranq. 14, 2; id. Ep. 72, 2; Liv. 4, 18, 1: fidei legionum, Auct. B. Alex. 6, 2: suae virtuti, Liv. 3, 67, 5; 21, 57, 12: felicitati regis sui, Curt. 3, 14, 4: Graecorum erga se benevolentiae, id. 4, 10, 16; 7, 7, 28; 7, 9, 1; 9, 2, 25; Tac. A. 1, 81; 14, 36; id. H. 1, 14; Sen. Ep. 4, 7.
            Dub. whether dat. or abl. (cf. supra α): suis bonis. Cic. Tusc. 5, 13, 40: viribus, Caes. B. G. 1, 53: dis immortalibus, Sall. C. 52, 28: his amicis sociisque, id. ib. 16, 4; id. J. 112, 2: suis militibus, Liv. 2, 45, 4: quibus (rebus), Quint. 3, 6, 8: ostento, Suet. Tib. 19 al.
          4. (δ) With de: externis auxiliis de salute urbis confidere, Caes. B. C. 2, 5 fin.: de consuetudine civitatis, Dig. 1, 3, 34; Nep. Milt. 1, 1.
            (ε) With acc.: confisus avos, Stat. Th. 2, 573; cf. Prisc. 18, p. 1185 P.; cf.: nihil nimis oportet confidere, Cic. Tusc. 1, 32, 78.
            (ζ) With ut, Plin. Ep. 2, 5, 7 (but in Cic. Q. Fr. 1, 2, 5, § 16, confido is prob. a gloss; v. Orell. N. cr.).
            (η) Absol.: non confidit, Plaut. Ps. 4, 7, 107: ubi legati satis confidunt, die constituto, Senatus utrisque datur, Sall. J. 13, 9.
  2. * II. Poet. with inanim. subjects: remis confisa minutis parvula cymba, Prop. 1, 11, 9.
    Hence, confīdens, entis, P. a. (lit. confident, trusting to something; hence with exclusive ref. to one’s self), selfconfident; in a good and (more freq.) in a bad sense (class.).
    1. A. In a good sense (perh. only ante-class.), bold, daring, undaunted: decet innocentem servum atque innoxium Confidentem esse, Plaut. Capt. 3, 5, 8: qui me alter est audacior homo? aut qui me confidentior? id. Am. 1, 1, 1: senex, ellum, confidens, catus, Ter. And. 5, 2, 14.
      Comp.: quod est nimio confidentius, Gell. 10, 26, 9.
    2. B. In a bad sense, shameless, audacious, impudent: qui fortis est, idem est fidens, quoniam confidens malā consuetudine loquendi in vitio ponitur, ductum verbum a confidendo, quod laudis est, etc., Cic. Tusc. 3, 7, 14: improbus, confidens, nequam, malus videatur, Lucil. ap. Non. p. 262, 11; Turp. ib. p. 262, 13: homo, Ter. Phorm. 1, 2, 73 (cf. Cic. Caecin. 10, 27); Cic. Phil. 7, 1, 3; * Hor. S. 1, 7, 7; Quint. 9, 3, 65; Suet. Dom. 12.
      Sup.: juvenum confidentissime, Verg. G. 4, 445: mendacium, App. Mag. p. 318, 27.
      Hence, adv.: confīdenter.
      1. 1. In a good sense, boldly, daringly: confidenter hominem contra colloqui, Plaut. Am. 1, 1, 183; 2, 2, 207; id. Capt. 3, 5, 6.
        Comp.: dicere, Cic. Cael. 19, 44: loqui, id. de Or. 2, 7, 28.
      2. 2. In a bad sense, audaciously, impudently, Afran. ap. Non. p. 262, 17; Ter. Heaut. 5, 3, 7.
        Sup.: confidentissime resistens, Auct. Her. 2, 5, 8 fin.