Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

astrictus (ads-), a, um, v. astringo, P. a.

a-stringo (ads-, Ritschl, Baiter, Halm, Jahn, Keil; as-, Fleck., Merk., Kayser), inxi, ictum, 3, v. a., to draw close, to draw, bind, or tie together, to bind, to tighten, contract (syn.: constringo, stringo, alligo, obligo, vincio).

  1. I. Lit.: (hunc) adstringite ad columnam fortiter, Plaut. Bacch. 4, 7, 25: ad statuam astrictus est, Cic. Verr. 2, 4, 42: manus, Plaut. Capt. 3, 5, 9: vinculorum, id est aptissimumquod ex se atque de iis, quae adstringit quam maxume, unum efficit, Cic. Tim. 4 fin.: astringit vincula motu, Ov. M. 11, 75: laqueos, Sen. Ira, 3, 16: artius atque hederā procera adstringitur ilex, is twined around with ivy, Hor. Epod. 15, 5: adstringi funibus, Vulg. Ezech. 27, 24: aliquem adstringere loris, ib. Act. 22, 25: pavidum in jus Cervice adstrictā dominum trahat, with a halter round his neck, Juv. 10, 88 (Jahn, obstrictā): aspiceQuam non adstricto percurrat pulpita socco, not drawn close, loose; poet. for a negligent style of writing, Hor. Ep. 2, 1, 174: Ipse rotam adstringit multo sufflamine consul, checks, Juv. 8, 148: balteus haud fluxos gemmis adstrinxit amictus, Luc. 2, 362: frontem, to contract, knit, Mart. 11, 40; Sen. Ep. 106: labra porriguntur et scinduntur et adstringuntur, Quint. 11, 3, 81: frondem ferro, to cut off, clip, Col. 5, 6, 17 al.; so, alvum, to make costive (opp. solvere, q. v.), Cels. 1, 3; 2, 30.
    Of the contraction produced by cold: nivibus quoque molle rotatis astringi corpus, Ov. M. 9, 222; so id. Tr. 3, 4, 48; id. P. 3, 3, 26: ventis glacies astricta pependit, id. M. 1, 120: Sic stat iners Scythicas adstringens Bosporus undas, Luc. 5, 436: vis frigoris (corpora) ita adstringebat, Curt. 7, 3, 13; 8, 4, 6.
    Hence, also, to make colder, to cool, refresh: ex quo (puteo) possis rursus adstringere, Plin. Ep. 5, 6, 25: corpus astringes brevi Salone, Mart. 1, 49, 11 (acc. to Varr. in a pass. sense in the perf., adstrinxi for adstrictus sum, Varr. L. L. Fragm. ap. Gell. 2, 25, 7).
    Of colors, to deaden: ita permixtis viribus alterum altero excitatur aut adstringitur, Plin. 9, 38, 62, § 134 (diff. from alligare, which precedes; v. alligo, I. B.).
    Also of an astringent, harsh taste: radix gustu adstringit, Plin. 27, 10, 60, § 85.
  2. II. Trop., to draw together, draw closer, circumscribe; to bind, put under obligation, oblige, necessitate: ubi adfinitatem inter nos nostram adstrinxeris, Plaut. Trin. 3, 2, 73: vellem, suscepisses juvenem regendum; pater enim nimis indulgens, quicquid ego adstrinxi, relaxat, Cic. Att. 10, 6; so, mores disciplinae severitate, Quint. 2, 2, 4 Spald.: ad adstringendam fidem, Cic. Off. 3, 31, 111: hac lege tibi meam astringo fidem, Ter. Eun. 1, 2, 22: quo (jure jurando) se cuncti astrinxerant, Suet. Caes. 84: hujus tanti officii servitutem astringebam testimonio sempiterno, to confirm, secure, Cic. Planc. 30 fin. Wund.: religione devinctum astrictumque, id. Verr. 2, 4, 42: disciplina astricta legibus, id. Brut. 10, 40; id. ad Q. Fr. 1, 1, 3: lege et quaestione, id. Clu. 155: suis condicionibus, id. Quinct. 5: auditor nullā ejus modi adstrictus necessitate, id. N. D. 1, 7, 17: orationem numeris astringere, id. de Or. 3, 44, 173 et saep.: adstringi sacris, to be bound to maintain, id. Leg. 2, 19: inops regio, quae parsimoniā astringeret milites, Liv. 39, 1: ad temperantiam, Plin. Ep. 7, 1: ad servitutem juris, Quint. 2, 16, 9: illa servitus ad certa se verba adstringendi, id. 7, 3, 16: milites ad certam stipendiorum formulam, Suet. Aug. 49; id. Tib. 18: me astringam verbis in sacra jura tuis, Ov. H. 16, 320; 20, 28: magno scelere se astringeret, Cic. Phil. 4, 4, 9; id. Sest. 50 fin.; so id. Sull. 29, 82; perh. also id. Pis. 39 fin.; instead of this abl. of class. Latin, we sometimes find in comedy apparently the gen.: et ipsum sese et illum furti adstringeret, made guilty of, charged himself with, Plaut. Rud. 4, 7, 34: Homo furti sese adstringet, id. Poen. 3, 4, 27 (cf.: Audin tu? hic furti se adligat, Ter. Eun. 4, 7, 39; Draeger, Hist. Synt. I. § 209, regards this as a vulgar extension of the use of the gen. with verbs of accusing, convicting, etc., but Klotz, s. v. astringo, regards it as really an old dative, furtoi furti; cf. quoi cui).
    Of reasoning or discourse, to compress, abridge, bring into short compass: Stoici breviter adstringere solent argumenta, Cic. Tusc. 3, 6, 13 (cf. id. ib. 3, 10, 22: Haec sic dicuntur a Stoicis, concludunturque contortius); id. Fat. 14, 32: premere tumentia, luxuriantia adstringere, Quint. 10, 4, 1 Frotsch., Halm.
    Hence, astrictus (ads-), a, um, P. a., drawn together, tight, narrow, close.
    1. A. Lit.: limen astrictum, shut, Ov. Am. 3, 1, 50: alvus fusior aut astrictior, Cels. 1, 3: corpus astrictum, i. e. alvus dura, id. 3, 6: genus morbi astrictum, costiveness, id. 1 praef.: gustu adstricto, of a harsh, astringent taste, Plin. 27, 12, 96, § 121.
    2. B. Trop.
      1. 1. Sparing, parsimonious, covetous (not before the Aug. per.): astrictus pater, Prop. 3, 17, 18: adstricti moris auctor, Tac. A. 3, 55: parsimonia, Just. 44, 2.
      2. 2. Of discourse, compact, brief, concise, short (opp. remissus): dialectica quasi contracta et astricta eloquentia putanda est, Cic. Brut. 90, 309: verborum astricta comprehensio, id. ib. 95, 327: est enim finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo, id. de Or. 1, 16, 70; 1, 16, 60.
        Sup. not used.
        Adv.: astrictē (ads-), concisely, briefly (only of discourse): astricte numerosa oratio, Cic. de Or. 3, 48, 184.
        Comp.: astrictius dicere, Sen. Ep. 8 fin., and Plin. Ep. 1, 20, 20: scribere, id. ib. 3, 18, 10: ille concludit adstrictius, hic latius, Quint. 10, 1, 106.
        Sup. not used.