Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. vādo (vāsi, Tert. Pall. 3), 3, v. n. [cf. Sanscr. root gā-, go; Gr. ΒΑ, αίνω], to go, walk; esp. to go hastily or rapidly, to rush (syn. incedo).

  1. I. Lit. (rare but class.): vadunt solidā vi, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.): ingenti cursu, id. ap. Fest. p. 363 Müll. (Ann. v. 470 Vahl.): cum feras bestias videamus alacres et erectas vadere, ut alteri bestiae noceant, Auct. Her. 2, 19, 29: vadit fremit refringit virgulta pede vago, Cat. 63, 86: vadimus inmixti Danais, Verg. A. 2 396: ad eum (Pompeium) postridie mane vadebam, Cic. Att. 4, 10, 2: ad amnem, Ov. M. 11, 137: inde in primum aditum pontis, Liv 2, 10, 5: in hostem, to stride on, advance, id. 7, 24, 6: haud dubi am in mortem, Verg. A. 2, 359: per hostes, Tac. H. 3, 41: cras mane vadit, Cic. Att. 14, 11, 2: vadite, et haec memores regi mandata referte, Verg. A. 11, 176; 4, 223; Hor. Ep. 1, 13, 19.
    1. B. Of inanimate things: Euphrates in Mesopotamiam vadit per ipsam Seleuciam, Plin. 5, 26, 21, § 90: circulus per medios Parthos, id. 6, 34, 39, § 213.
  2. II. Trop.: ardua per praeceps gloria vadit iter, Ov. Tr. 4, 3, 74: vadit animus in praeceps sciens, etc., Sen. Hippol. 180: eruditi et rude vulgus in eam (sententiam) cursu vadit, Plin. 2, 7, 5, § 23; App. M. 2, p. 117, 27.

2. vădo, āre, v. a. [vadum], to wade through, ford: flumina, quae sine pontibus vadari nequeunt, Veg. Mil. 2, 25: quia neque navium copia pro tempore erat, neque vadari fluvius poterat, Sulp. Sev. Chron. 1, 22, 3.

vădor, ātus (inf. vadarier, Plaut. Aul. 2, 4, 40), 1, v. dep. a. [1. vas]; jurid. t. t., to bind over by bail to appear in court: Sa. Vadatur hic me. Poe. Utinam vades desint, in carcere ut sis, Plaut. Pers. 2, 4, 18: postulat, ut sibi liceret milvom vadarier, id. Aul. 2, 4, 40: neque vadari amplius neque vadimonium promitterehominem vadari, Cic. Quint. 6, 23; cf. id. ib. 19, 61: (Apronius) cum ex Leontino usque ad Lilybaeum aliquem vadaretur, id. Verr. 2, 3, 15, § 38: tot vadibus accusator vadatus est reum, Liv. 3, 13, 8: jamque vadaturus, lecticā prodeat, inquit, Ov. R. Am. 665: casu tunc respondere vadato Debebat (= ei, qui eum vadatus erat, vadimonio obligaverat), Hor. S. 1, 9, 36.
Note: vădātus, a, um, in pass. signif. (prop. bound over to appear in court; hence, transf., in gen.), bound, pledged, engaged to do any thing (ante- and postclass.): vadatus = obstrictus vel sub fidejussione ambulans; sicut Fenestella ait: apud quem vadatus amicitiae nodulo tenebatur, Fulg. Expos. Serm. Ant. p. 567: ita me vadatum amore vinctumque attines, Plaut. Bacch. 2, 2, 3: trico, Lucil. ap. Non. 8, 24: memineris mihi reliqua vitae tuae curricula vadata, devoted, App. M. 11, p. 259, 40; Pac. Pan. Theod. 17.