Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

prōdĭgĭum, ii (gen. plur. prodigiūm, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155), n. [for prodicium, from prodico].

  1. I. Lit., a prophetic sign, token, omen, portent, prodigy, in a good and (more freq.) in a bad sense (syn.: portentum, ostentum, monstrum): mittere, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68: multa prodigia vim ejus numenque declarant, Cic. Verr. 2, 4, 49, § 107: (lunam deficientem) nullum esse prodigium, id. Rep. 1, 15; Verg. A. 5, 639: laetum, Plin. 11, 37, 77, § 197: P. Clodius fatale portentum prodigiumque rei publicae, Cic. Pis. 4, 9: (Catilina) monstrum atque prodigium, id. Cat. 2, 1, 1: non mihi jam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, i. e. a monstrous and unnatural crime, id. Verr. 2, 3, 73, § 171; cf. Juv. 6, 84: piare prodigia, Tac. H. 5, 13: accipere aliquid in prodigium, id. A. 12, 43: prodigii loco habere, id. ib. 13, 58: Harpyia Prodigium canit, Verg. A. 3, 366: nuntiare, Sall. C. 30, 2: divinitus factum, Quint. 1, 10, 47: prodigiorum perita, Liv. 1, 34: prodigio par est cum nobilitate senectus, Juv. 4, 97: propter multa prodigia libros Sibyllinos adiisse, Macr. S. 1, 6, 13.
    Of miracles: signa et prodigia, Vulg. Psa. 134, 9 et saep.
  2. II. Transf., a monster, prodigy: non ego sum prodigium, Ov. M. 13, 917: prodigium triplex, id. H. 9, 91: heu prodigia ventris! Plin. 19, 4, 19, § 55.

prōdĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [pro-ago], to drive forth, to drive to a place.

  1. I. Lit. (ante-class.): sues in lutosos limites, Varr. R. R. 2, 4: in pabulum, id. ib. 2, 7 med.: pulli prodigendi in solem, id. ib. 3, 9 med.
  2. II. Transf., to get rid of.
    1. A. In a good sense, to use up, consume (post-class.): esculentum potulentumve, Dig. 1, 18, 18.
    2. B. In a bad sense, to squander, to lavish, waste, dissipate (not in Cic. or Cæs.; cf.: effundo, profundo, consumo): festo die si quid prodegeris, Plaut. Aul. 2, 8, 10: suom, id. Merc. 5, 4, 60: aliena bona, Sall. Or. Lepidi contra Sull.: opes, Suet. ner. 30: sua, Tac. H. 1, 20: illi prodigere vitam pro victoriā contendentes, Amm. 16, 12, 50: singulos artus suos fortunae prodigendos dare quaestu atque compendio gloriarum, Gell. 2, 27, 5.

prōdĭgus, a, um, adj. [prodigo], wasteful, lavish, prodigal.

  1. I. Lit. (class.; syn.: largus, munificus): omnino duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales. Prodigi, qui epulis et viscerationibus et gladiatorum muneribus, ludorum venationumque apparatu, pecunias profundunt in eas res, quarum memoriam aut levem aut nullam omnino sint relicturi, Cic. Off. 2, 16, 55: femina, Juv. 6, 362.
    With gen.: peculii sui prodigus, Plaut. Most. 4, 1, 19: aeris, Hor. A. P. 164; Claud. IV. Cons. Hon. 500.
    As subst.: prōdĭgus, i, m., a wasteful person, a spendthrift, prodigal: largitor et prodigus, Cic. Cat. 4, 5, 10: lege XII. tabularum prodigo interdicitur bonorum suorum administratio, Dig. 27, 10, 1 prooem.; Ulp. Reg. 12, 3; Gai. Inst. 1, 53 fin.: prodigus ad bonos mores reversus, Paul. Sent. 3, 4, a, 12.
    1. B. Transf.
      1. 1. Causing great expense, costly, expensive (post-Aug.): margaritae, prodiga res, Plin. 37, 2, 6, § 15.
      2. 2. Rich, abounding in any thing (poet.); with gen.: locus prodigus herbae, Hor. Ep. 1, 7, 42.
        Absol.: tellus, rich, fertile, Ov. M. 15, 81.
      3. 3. Abundant, great, strong (post-Aug.): odor, Plin. 13, 3, 5, § 25: alvus, great, stout, Aus. Idyll. 10, 104.
  2. II. Trop., lavish, prodigal, profuse; with gen.: prodigus suae alienaeque et fortunae et pudicitiae, Vell. 2, 48, 3: arcanique Fides prodiga, Hor. C. 1, 18, 16: judicii sui, Gell. 11, 5, 4: animaeque magnae Prodigum Paulum, careless of life, Hor. C. 1, 12, 38; cf.: prodiga gens animae, Sil. 1, 225.
    With in and acc.: libidines in cibos atque in Venerem prodigae, Gell. 19, 2, 3: sed finem impensae non servat prodiga Roma, Juv. 7, 138: prodiga corruptoris Improbitas, id. 10, 304: prodigis oculis intueri, with greedy eyes, with voluptuous glances, Auct. Quint. Decl. 292.
    Hence, adv.: prōdĭgē, lavishly, extravagantly, prodigally (class.): prodige vivere, Cic. Phil. 11, 6, 13: uti aliquā re, Sen. Ep. 88, 30.