Lewis & Short

2. circumspectus, ūs, m. [circumspicio].

  1. I. Prop., a looking around eagerly, cautiously; a spying, searching around (rare but class.): cervix flexilis ad circumspectum, Plin. 11, 37, 67, § 177: (natura) circumspectum omnium nobis dedit, Sen. Ot. Sap. 5 (32), 4.
    1. B. Trop.: malique In circumspectu stat sine fine sui, Ov. Tr. 4, 6, 44: ut distineret regem ab circumspectu rerum aliarum, consideration, Liv. 44, 35, 16.
  2. II. Meton., a view around: facilis est circumspectus, unde exeam, quo progrediar, * Cic. Phil. 12, 11, 26: eo se progressos, unde in omnes partes circumspectus esset, Liv. 10, 34, 10.