Lewis & Short

victrix, ĭcis (abl. victrice, Cic. Phil. 13, 3, 7 al.; but victrici, Liv. 28, 6, 8; gen. plur. victricium, Tac. H. 2, 59; Suet. Tib. 14: victricum, Fest. p. 178, 26), f. [victor], she that is victorious, a conqueress, victress; adj., conquering, victorious.

  1. I. Lit.: victrices Athenae, Cic. Tusc. 1, 48, 116: manus victrix, id. Sest. 37, 79: victricia arma, Verg. A. 3, 54; so, arma, Just. 44, 5, 8: copiae, Auct. B. Alex. 40: naves, id. ib. 11; 25; Ov. M. 15, 754: manus, id. ib. 4, 739: dextra, id. ib. 8, 421: bella, Stat. S. 5, 2, 150: litterae, containing news of victory, Cic. Att. 5, 21, 2: tabellae, Ov. Am. 1, 11, 25: erat victrix res publica caesis Antonii copiis, Cic. Ep. ad Brut. 1, 10, 2; Manil. 2, 882.
  2. II. Trop.: mater victrix filiae non libidinis, Cic. Clu. 5, 14: victrix causa deis placuit, sed victa Catoni, Luc. 1, 128: dea (Alecto), Verg. A. 7, 544; cf. Ov. M. 6, 283.