Lewis & Short

tālĭo, ōnis, f. (masc., Tert. adv. Marc. 4, 16) [talis]; in jurid. lang., a punishment similar and equal to the injury sustained, like for like, retaliation in kind: talionis mentionem fieri in XII. ait Verrius hoc modo: si membrum rupit, ni cum eo pacit, talio esto, neque id, quid significet, indicat, puto, quia notum est. Permittit enim lex parem vindictam, Fest. p. 363 Müll.; Cato ap. Prisc. p. 710 P.; Gell. 20, 1, 33 sq.; 20, 1, 38; Cic. ap. Aug. Civ. Dei, 21, 11; Plin. 7, 54, 55, § 187; Tert. adv. Marc. 4, 16: corrumpit sine talione caelebs, i. e. with impunity, Mart. 12, 63, 10.