Lewis & Short

2. sĭtus, ūs, m. [sino].

  1. I. (Sino, 1. situs, A.; prop. a being laid or placed, a lying; hence, by meton.)
    1. A. The manner of lying, the situation, local position, site of a thing (class. in sing. and plur.; mostly of localities; syn. positus).
          1. (α) Sing.: terrae, Cic. Tusc. 1, 20, 45: urbem Syracusas elegerat, cujus hic situs esse dicitur, id. Verr. 2, 5, 10, § 26: loci, id. Ac. 2, 19, 61: urbis, id. Rep. 2, 11, 22; Caes. B. G. 7, 68; 7, 36; Liv. 9, 24, 2: locorum, Curt. 3, 4, 11; 7, 6, 12: Messana, quae situ moenibus portuque ornata est, Cic. Verr. 2, 4, 2, § 3; cf.: urbes naturali situ inexpugnabiles, Liv. 5, 6; Curt. 3, 4, 2: agri (with forma), Hor. Ep. 1, 16, 4: Africae, Sall. J. 17, 1: castrorum, Caes. B. G. 5, 57; id. B. C. 3, 66: montis, Curt. 8, 10, 3: loca naturae situ invia, id. 7, 4, 4; opp. opus: turrem et situ et opere multum editum, id. 3, 1, 7; 8, 10, 23; cf. Front. Strat. 3, 2, 1: figura situsque membrorum, Cic. N. D. 2, 61, 153; cf.: passeres a rhombis situ tantum corporum differunt, Plin. 9, 20, 36, § 72: Aquilonis, towards the north, id. 16, 12, 23, § 59.
            Poet.: exegi monumentum aere perennius Regalique situ pyramidum altius, i. e. the structure (prop. the manner of construction), Hor. C. 3, 30, 2 (cf. the Part. situs, in Tac., = conditus, built; v. sino, P. a. A. 2. c.).
          2. (β) Plur.: opportunissimi situs urbibus, Cic. Rep. 2, 3, 5; so, oppidorum, Caes. B. G. 3, 12: terrarum, Cic. Div. 2, 46, 97; cf. Hor. Ep. 2, 1, 252: locorum, Cic. Q. Fr. 2, 16, 4: castrorum, Caes. B. G. 7, 83: situs partium corporis, Cic. Ac. 2, 39, 122: revocare situs (foliorum), position, arrangement, Verg. A. 3, 451.
    2. B. Transf. (= regio), a quarter of the world, region (Plinian): a meridiano situ ad septentriones, Plin. 2, 108, 112, § 245; 2, 47, 48, § 127; 3, 12, 17, § 108; cf. Sill. ad Plin. 16, § 2.
      Plur.: (pantherae) repleturae illos situs, Plin. 27, 2, 2, § 7.
      1. 2. Soil (late Lat.): quae loca pingui situ et cultu, Amm. 24, 5, 3.
      2. 3. Description (late Lat.): cujus originem in Africae situ digessimus plene, Amm. 29, 5, 18.
  2. II. Lit.
      1. 1. Rust, mould, mustiness, dust, dirt, etc., that a thing acquires from lying too long in one place (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Cæs.; syn.: squalor, sordes): corrumpor situ, Plaut. Truc. 5, 23; cf.: quae in usu sunt et manum cottidie tactumque patiuntur, numquam periculum situs adeunt, Sen. Ben. 3, 2, 2: tristia duri Militis in tenebris occupat arma situs, Tib. 1, 10, 50: arma squalere situ ac rubigine, Quint. 10, 1, 30: immundo pallida mitra situ, Prop. 4 (5), 5, 70: ne aut supellex vestisve condita situ dilabatur, Col. 12, 3, 5: per loca senta situ, Verg. A. 6, 462: araneosus situs, Cat. 23, 3: immundus, Ov. Am. 1, 12, 30; cf. id. ib. 1, 8, 52; id. Tr. 3, 10, 70: detergere situm ferro, Sil. 7, 534: deterso situ, Plin. Pan. 50: prata situ vetustatis obducta, Col. 2, 18, 2.
      2. 2. Filthiness of the body: genas situ liventes, Poët. ap. Cic. Tusc. 3, 12, 26 (Com. Rel. p. 225 Rib.: situm inter oris et barba, etc.): en ego victa situ, Verg. A. 7, 452; Ov. M. 7, 290; 7, 303; 8, 802; Luc. 6, 516; Plin. 21, 6, 17, § 33.
    1. B. Trop.
      1. 1. Neglect, idleness, absence of use: indigna est pigro forma perire situ, Ov. Am. 2, 3, 14: et segnem patiere situ durescere campum, Verg. G. 1, 72; Col. 2, 2, 6: gladius usu splendescit, situ rubiginat, App. Flor. 3, p. 351, 32.
      2. 2. Of the mind, a rusting, moulding, a wasting away, dulness, inactivity: senectus victa situ, Verg. A. 7, 440: marcescere otio situque civitatem, Liv. 33, 45 fin.: situ obsitae justitia, aequitas, Vell. 2, 126, 2: quae (mens) in hujusmodi secretis languescit et quendam velut in opaco situm ducit, Quint. 1, 2, 18; cf. id. 12, 5, 2: ne pereant turpi pectora nostra situ, Ov. Tr. 5, 12, 2: depellere situm curis, Stat. S. 5, 3, 34: flebis in aeterno surda jacere situ (carmina), i. e. oblivion, Prop. 1, 7, 18: (verba) priscis memorata Catonibus Nunc situs informis premit et deserta vetustas, Hor. Ep. 2, 2, 118; cf.: verborum situs, Sen. Ep. 58, 3: nec umquam passure situm, Stat. Th. 3, 100: passus est leges istas situ atque senio emori, Gell. 20, 1, 10.