Lewis & Short

rĕprĕhensor, ōris, m. [reprehendo], a blamer, censurer, reprehender: restat unum genus reprehensorum, etc., Cic. Ac. 2, 3, 7; id. Opt. Gen. 6, 18: comitiorum, id. Planc. 3, 8: delicti, Ov. H. 17, 219: id factum non accusatore tantum, sed etiam reprehensore caruit, Val. Max. 6, 3, 9.