Lewis & Short

rĕprĕhensĭo, ōnis, f. [reprehendo], a holding back, trop.

  1. * I. A checking, check, in speaking: (orationem) concinnamfestivam, sine intermissione, sine reprehensione, sine varietate, Cic. de Or. 3, 25, 100.
  2. II. Blame, censure, reprimand, reproof, reprehension (freq. and class.).
          1. (α) With gen.: gloriam in morte debent ii, qui in re publicā versantur, non culpae reprehensionem et stultitiae vituperationem relinquere, Cic. Phil. 12, 10, 25: vitae, id. Mur. 5, 11: temeritatis, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23, 1: brevis neglegentiae, Quint. 5, 13, 10: personarum, id. 9, 2, 68: vereri reprehensionem doctorum atque prudentium, Cic. Or. 1, 1.
            In plur.: obscuritatis, infantiae, inscitiae rerum verborumque, et insulsitatis etiam, Quint. 5, 13, 38; cf.: dissentientium inter se reprehensiones non sunt vituperandae, Cic. Fin. 1, 8, 27.
          2. (β) Absol.: reprehensionem non fugere, Cic. Att. 10, 3, a, 1: justā reprehensione carere, id. Off. 1, 40, 144: sine reprehensione, Quint. 1, 5, 14; 1, 11, 18; 9, 2, 68; Plin. 3, 1, praef. § 1; Tac. H. 1, 49: citra reprehensionem, Quint. 1, 5, 64; 8, 5, 34: cum reprehensione, id. 11, 3, 165: reprehensionem capere, to be found fault with, id. 5, 7, 1.
            In plur.: fore ut hic noster labor in varias reprehensiones incurreret, Cic. Fin. 1, 1, 1.
    1. B. Transf.
      1. 1. Like our blame for the thing blamed, a fault: Hermagoras, in plurimis admirandus, tantum diligentiae nimium solicitae, ut ipsa ejus reprehensio laude aliquā non indigna sit, Quint. 3, 11, 22; cf.: usque ad emacitatis reprehensionem. Plin. Ep. 3, 7, 7.
      2. 2. Rhet. t. t., a refutation, Cic. Inv. 1, 42, 78; id. Part. Or. 12, 44; id. de Or. 3, 54, 207; Quint. 9, 1, 34 (cf. reprehendo, II. B. 2.).