Lewis & Short

Praecōnīnus, i, m. [praeco], a Roman surname, Suet. Gram. 3; Plin. 33, 1, 7, § 29.

• ...
• praecŏlo
• praecŭltus
• praecommŏdo
• praecommŏvĕo
• praecompŏsĭtus
• praeconcinnātus
• praecondĭo
• praecondĭtus
• praecōnĭālis
• praecōnĭālĭter
• praecōnĭātĭo
• Praecōnīnus
• praecōnĭum
• praecōnĭus
• praecōnĭum
• praecōnor
• praeconspĭcābĭl…
• praeconsūmo
• praecontrecto
• praecŏquē
• praecŏquis
• praecŏquo
• praecŏquus
• ...