Lewis & Short

praecōnĭālis, e, adj. [praeconnius], to be praised or commended, that which ought to be honored: viri, Cassiod. Var. 9, 25: pietati vestrae praeconiale est diligere, id. ib. 8, 1.
Hence, adv.: praecōnĭālĭter, honorably, Cassiod. in Psa. 17.