Lewis & Short

pervinco, vīci, victum, 3, v. n. and a.

  1. I. Lit.
    1. A. Neutr., to conquer completely, gain a complete victory: pervicit Bardanes, Tac. A. 11, 10.
    2. B. Act., to conquer or defeat completely, gain a complete victory over: ne nos subdolā perfidiā pervincamur, Plaut. Mil. 3, 3, 67: pervince, Theseu, quidquid alto in pectore Remanet pavoris, Sen. Herc. Fur. 654: dominae pervincere mores, Prop. 1, 17, 15.
  2. II. Transf.
    1. A. To carry a point, maintain one’s opinion: restitit ac pervicit Cato, Cic. Att. 2, 1, 8.
    2. B. To surpass, outdo, exceed: sonum, Hor. Ep. 2, 1, 200.
    3. C. To induce or prevail upon with great effort, to effect with much labor, to bring about, achieve, etc.: multis rationibus pervicerat Rhodios, ut, etc., Liv. 42, 45: at illam non verbera, non ignes pervicere, quin, etc., Tac. A. 15, 57: pervicerunt quidem remis, ut tenerent terram, they brought it about, Liv. 37, 16: neque pervincere potuit, ut referrent consules, id. 4, 12: hoc est tibi pervincendum, Cat. 76, 15; Tac. A. 14, 14.
    4. D. To outbid in buying: si amas, eme: facito ut pretio pervincas tuo, Plaut. Curc. 1, 3, 57.
    5. E. To prove, demonstrate: aliquid dictis, Lucr. 5, 99.