Lewis & Short

pensĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [penso], to weigh, weigh out.

  1. I. Lit.: lanam, Aur. Vict. Orig. Gent. R. 22.
    Trop.: vitam aequā lance, Plin. 7, 7, 5, § 44.
  2. II. Transf.
    1. A. To pay (rare but class.): praedia, quae pensitant, Cic. Agr. 3, 2, 9: vectigalia, id. Imp. Pomp. 6, 16.
    2. B. To weigh, ponder, think over, consider (not in Cic. or Cæs.; syn.: penso, expendo, pondero): rem, Liv. 4, 41: virtutes, Gell. 1, 4, 1: aliquid morosissime, Suet. Aug. 16; id. Caes. 30; Tac. A. 12, 17: malui omnia a te pensitari quam electa laudari, Plin. Ep. 4, 14, 6; 4, 15, 8; 7, 9, 3: de aliquā re, Gell. 2, 27, 3.
      With a relative-clause: Tiberius saepe apud se pensitato, an, etc., Tac. A. 3, 52: diu pensitares, quem potissimum eligeres, Plin. Ep. 4, 15, 9.
    3. C. To compare by examining (post-class.): philosophorum sectatores cum veteribus Pythagoricis pensitans, Gell. 1, 9, 11: incommoda cum emolumento spei, id. 1, 13, 5.