Lewis & Short

pensĭtātĭo, ōnis, f. [pensito].

  1. I. Lit., a paying, payment (post-class.), Ascon. ad Cic. Verr. 2, 2, 1, § 1; Eum. Grat. Act. ad Const. 12.
  2. II. Transf.
    1. A. A recompense, compensation (post-Aug.), Plin. 19, 6, 32, § 103.
    2. B. An expense, expenditure (late Lat.): diurna pensitatio, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 2, 8.
    3. C. That with which payment may be made, valuables: multa munera argenti et auri, et pensitationes, Vulg. 2 Par. 21, 3.