Lewis & Short

nĭvĕus, a, um, adj. [nix], of or from snow, snowy, snow- (poet.)

  1. I. Lit.: aggeribus niveis informis, Verg. G. 3, 354: aqua, cooled with snow, Mart. 12, 17, 6; cf. id. 14, 104 and 117: mons, covered with snow, Cat. 64, 240.
  2. II. Transf., snow-white, snowy (mostly poet.): a similitudine sic: Corpore niveum candorem, aspectu igneum ardorem assequebatur, Auct. Her. 4, 33, 44: lacerti, Verg. A. 8, 387: lac, id. E. 2, 20: hanc si capite niveae agnae exorari judicas, Sen. Q. N. 2, 36: Briseis niveo colore, Hor. C. 2, 4, 3: vestis, Ov. M. 10, 432: candidior nivei folio, Galatea, ligustri, id. ib. 13, 789: dens, id. H. 18, 18: quā notam duxit niveus videri, Hor. C. 4, 2, 59: panis, Juv. 5, 70: flumen, clear, pellucid, Sen. Hippol. 504: undae, Mart. 7, 32, 11: tribuni, clothed in white togas, Calp. Ecl. 7, 29; so, Quirites, Juv. 10, 45.