Lewis & Short

nĭvālis, e, adj. [nix], of or belonging to snow, snowy, snow-.

  1. I. Lit.: nivalis dies, a snowy day, Liv. 21, 54, 7: nivalia (sc. loca), Plin. 26, 8, 29, § 46: Haemonia, Hor. C. 1, 37, 19: venti, Plin. 2, 47, 48, § 126: axis, the region of snow, Val. Fl. 5, 225: Hebrus nivali compede vinctus, Hor. Ep. 1, 3, 3: undae, water filled with snow, Mart. 14, 118, 1: aqua nivalis, snow-water, Gell. 19, 5, 3: terrae et pruinosae, Amm. 23, 6, 43.
  2. II. Transf.
    1. A. Cold: dies, a cold, dull day: dicimus nivalem diem, cum altum frigus et triste caelum est, Sen. Q. N. 4, 4, 3; Flor. 2, 6, 12: osculum, cold, frigid, Mart. 7, 95, 2.
    2. B. Snow-like, snowy: equi candore nivali, Verg. A. 3, 538.
      Trop.: nivalis Pietas, Prud. Symm. 2, 249.