3. Līber, ĕri (Sabine collat. form, loebasius, acc. to Serv. Verg. G. 1, 7; cf. 1. liber, and libertas init.), m. [Gr. λείβω, to pour; λοιβή, a drink-offering; Lat. libare], an old Italian deity, who presided over planting and fructification; afterwards identified with the Greek Bacchus: hunc dico Liberum Semelā natum, non eum, quem nostri majores auguste sancteque Liberum cum Cerere et Libera consecraverunt. Sed quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera: quod in Libera servant, in Libero non item, Cic. N. D. 2, 24, 62; cf. Serv. Verg. G. 1, 5; Cic. Leg. 2, 8, 19: tertio (invocabo) Cererem et Liberum, quod horum fructus maxime necessarii ad victum: ab his enim cibus et potio venit e fundo, Varr. R. R. 1, 1, 5: Liber et alma Ceres, Verg. G. 1, 7: ex aede Liberi, Cic. Verr. 2, 4, 57, § 128; in a pun with 1. liber, Plaut. Capt. 3, 4, 46; cf. id. Curc. 1, 2, 21; id. Stich. 5, 4, 17; so in a pun with liber, free: quiaque adeo me complevi flore Liberi, Magis libera uti lingua collibitum est mihi, Plaut. Cist. 1, 2, 8; cf.: salve, anime mi, lepos Liberi, ut veteris ego sum cupida, etc., id. Curc. 1, 2, 3.
Connected with pater: sic factum, ut Libero patri repertori vitis hirci immolarentur, Varr. R. R. 1, 2, 19: Romulus et Liber pater, Hor. Ep. 2, 1, 5: per vestigia Liberi patris, Plin. 4, 10, 17, § 39: patre favente Libero fetis palmitibus, Col. 3, 21, 3: Libero patri in monte res divina celebratur, Macr. S. 1, 18, 4.