Lewis & Short

in-tūtus, a, um, adj., unguarded, defenceless; unsafe, dangerous: rem publicam intutam patiemini, Sall. Hist. Fragm. 1, 48, 17 Dietsch: castra Gallorum intuta neglectaque, Liv. 5, 45, 2: amicitia, Tac. A. 2, 42: proinde intuta quae indecora, id. H. 1, 33: latebrae, id. A. 1. 38: stilo scribere intutum esse, Plin. 34, 14, 39, § 139.
In neutr. plur.: intūta; with gen.: moenium, insecure parts, Tac. H. 3, 76; Amm. 16, 4; 31, 15, 6.
Comp.: intutior, Nazar. Pan. Constant. 26.