Lewis & Short

in-dissŏlūbĭlis, e, adj. [2. in-dissolvo], that cannot be dissolved or loosed, indissoluble (in Cic. only in the transf. signif.).

  1. I. Lit.: nodus, Plin. 11, 24, 28, § 81.
  2. II. Transf., of persons, indestructible, imperishable: quoniam orti estis, immortales esse et indissolubiles non potestis, Cic. Univ. 11, 35; Lact. Opif. D. 4, 6; Hier. in Isa. 3, 6, 9.
    * Adv.: in-dissŏlūbĭlĭ-ter, indissolubly: nexum, Claud. Mam. Stat. Anim. 2, 2.