Lewis & Short

incīlo, āre, v. a., to rebuke, blame (anteclass.): jure increpet inciletque, Lucr. 3, 963: me oratione, Pac. ap. Non. 125, 5 (Trag. Fragm. v. 136 Rib.); Lucil. ib. 7: spernere, incilare probris, Att. ib. 1: factum alicujus, id. ib. 3 (Trag. Fragm. v. 41, 430, 458 Rib.).