Lewis & Short

immŏdĭcus (inm-), a, um, adj. [in modicus], beyond bounds, beyond measure, excessive, unrestrained, unruly, immoderate (perh. not ante-Aug.).

  1. I. Lit. (very rare): prominet immodicum pro longa cuspide rostrum, Ov. M. 6, 673: tuber, id. ib. 8, 808: fluctus, id. H. 18, 137: frigus, id. P. 3, 1, 14; cf.: continuae et immodicae tempestates, Suet. Aug. 47.
    Far more freq.,
  2. II. Trop., excessive, unrestrained, extravagant, immoderate, etc.: immodicus in numero augendo esse solet, is in the habit of exaggerating numbers, Liv. 38, 23, 8: in appetendis honoribus immodicus, Vell. 2, 33, 3: immodicus linguā, Liv. 22, 12, 11: animi, Sall. H. 1, 114 Dietsch: tum verbis tum rebus immodicus, extravagant in words and deeds, Suet. Dom. 12: Gracchi legibus (ferendis), Luc. 6, 796: assiduus potius quam immodicus (praeceptor), Quint. 2, 2, 5: imperia, Liv. 21, 3, 5; so, licentia crudelitatis, Vell. 2, 28, 2: decreta ad honores sociorum, Liv. 31, 45, 2: libido possidendi, Col. 1, 3, 11: fastus, Ov. A. A. 3, 511: populi acclamationes, Suet. Caes. 79: oratio, too long, Plin. Ep. 9, 4, 1: periodus, Quint. 9, 4, 125.
          1. (β) With gen.: gloriae, Vell. 2, 11: irae, Stat. Th. 1, 41: libidinis, Col. 7, 6, 3: laetitiae et maeroris, Tac. A. 15, 23: fugae, Sil. 12, 268: animi, Tac. H. 1, 53.
            As subst.: immodica cupere, Sen. Ben. 1, 9, 2.
            Hence, adv.: immŏ-dĭcē, beyond measure, excessively, immoderately: si sanguis ex vulnere immodice fluat, Plin. 30, 13, 38, § 112: fucata formam, Luc. 10, 137: frequenter id potius quam immodice facere, Col. 2, 16, 2: opportunae positae (figurae) cum immodice petantur, Quint. 9, 3, 100: immodesteque gloriari, Liv. 22, 27, 2: sibi arrogare eloquentiam, Quint. 11, 1, 19: ferocire, Gell. 1, 11, 2: capere voluptatem ex aliqua re, id. 19, 2, 1.