Lewis & Short

immŏdĕrātĭo (inm-), ōnis, f. [immoderatus],

  1. I. want of moderation, excess (rare): efferri immoderatione verborum, i. e. exaggerated expressions, Cic. Sull. 10, 30: potūs, Ambros. de Elia et Jejun. 12, 44.
  2. II. Want of measure or rhythm: omnem mensuram et modum immoderationi anteponi, August. Music. 9, n. 15.