Lewis & Short

garrĭo, īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [Sanscr. gir, speech; Gr. γῆρυς, voice; Germ. girren, to coo; Engl. call; v. Curt. Gr. Etym. p. 177], to chatter, prate, chat, talk (cf. blatero).

  1. I. Lit. (class.): cum coram sumus et garrimus quicquid in buccam, Cic. Att. 12, 1, 2: cupiebam etiam nunc plura garrire, id. ib. 6, 2, 10: nugas, Plaut. Aul. 5, 21; id. Curc. 5, 2, 6: quidlibet, Hor. S. 1, 9, 13: aniles fabellas, id. ib. 2, 6, 77: libellos, id. ib. 1, 10, 41: aliquid in aurem, Mart. 5, 61, 3: garriet quoi neque pes umquam neque caput conpareat, will chatter nonsense, Plaut. Capt. 3, 4, 81.
    Absol.: garris, Ter. Eun. 2, 3, 86; id. Heaut. 3, 2, 25; 4, 6, 19; id. Phorm. 1, 4, 33: garri modo, id. ib. 3, 2, 11: saeculis multis ante gymnasia inventa sunt, quam in his philosophi garrire coeperunt, Cic. de Or. 2, 5, 21; cf.: tanta est impunitas garriendi, id. N. D. 1, 38, 108.
  2. II. Transf., of frogs: meliusque ranae garriunt Ravennates, Mart. 3, 93, 8. Of the nightingale: lusciniae canticum adolescentiae garriunt, App. Flor. p. 258 (3, 17 fin.).