Lewis & Short

ex-suscĭto (exusc-), āvi, ātum, 1, v. a., to rouse from sleep, to awaken (class.).

  1. I. Lit.: exsuscitate vostram huc custodem mihi, Plaut. Curc. 1, 1, 91: te gallorum cantus exsuscitat, Cic. Mur. 9, 22.
    1. B. Transf., of fire, to kindle: flammas exsuscitat aurā, Ov. F. 5, 507: ne parvus ignis ingens incendium exsuscitet, Liv. 21, 3, 6.
  2. II. Trop., to stir up, rouse up, excite: quae cura exsuscitat animos et majores ad rem gerendam facit, Cic. Off. 1, 4, 12; so, animum omnibus dictis, id. Inv. 2, 15, 49; and: animum clamore, Auct. Her. 3, 12, 22: naturalem memoriam hac notatione, id. ib. 3, 21, 34; cf. ib. 3, 22, 36.