Lewis & Short

1. ĕquĭtātus, ūs, m. [equito].

  1. * I. In abstr., = equitatio, a riding: atteri equitatu, Plin. 28, 15, 61, § 218.
  2. II. In concr.
    1. A. Cavalry (very freq.), Caes. B. G. 1, 15, 1; 2; 1, 18, 5; 1, 24, 1 et saep.: ferreus, harnessed cavalry, Amm. 19, 1.
      Dat. equitatu, Caes. B. G. 1, 18 fin.; 1, 39, 5; 1, 52 fin.; also, equitatui, id. ib. 1, 42, 5; 7, 4, 9; id. B. C. 3, 89, 3.
      In plur., Caes. B. C. 1, 61, 3; 3, 8, 1; Cic. Font. 2; Sall. J. 46, 7; Flor. 3, 11, 8.
    2. B. The equestrian order (very rare), Plin. 33, 2, 9, § 35; cf. ib. § 36; Aus. Idyll. 11, 78.