Lewis & Short

dē-pendĕo, ēre, v. a., to hang from or on, to hang down (not freq. till the Aug. period; not in Cic. and Caes.—for syn. cf.: pendeo, impendeo).

  1. I. Lit.: (anellus) unus ex uno, Lucr. 6, 915; cf.: sordidus ex umeris nodo dependet amictus, Verg. A. 6, 301: dependente a cervicibus pugione, Suet. Galb. 11: dependent lychni laquearibus aureis, Verg. A. 1, 726: galea ramis, id. ib. 10, 836: parma laevo lacerto, id. ib. 11, 693: hasta umero, Quint. 11, 3, 130: serta tectis, Ov. M. 4, 760: cervina vellera lateri sinistro, id. ib. 6, 593: cui coma dependet, id. A. A. 1, 224: laqueo dependentem invenere, Liv. 42, 28 fin.: dependente brachio, Suet. Caes. 82; Ov. F. 3, 267: nec dependes nec propendes, i. e. weighest neither less nor more, Plaut. Asin. 2, 2, 39.
  2. II. Trop.
    1. A. (Only in Ovid.) To be dependent on or wait for a thing: promissa tarda videntur, dependetque fides a veniente die, Ov. F. 3, 356.
    2. B. To be dependent on, to be governed by: ex horum (siderum) motibus fortunae populorum dependent, Sen. ad Marc. 18, 3.
    3. C. To depend on, be derived from: ex hoc malo dependet illud teterrimum vitium, id. Tranq. An. 12, 7: haec (membra) ex illis (elementis) dependent, illa et horum causae sunt et omnia, id. Ep. 95, 12.
      Hence of etymol. dependence, i. e. to be derived: hujus et augurium dependet origine verbi (sc. augustus) Et quodcumque sua Juppiter auget ope, Ov. F. 1, 611.