Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

lătĕo, ŭi, 2, v. n. [Sanscr. root rah-, forsake; rahas, loneliness, concealment; Gr. ΛΑΘ λανθάνω], to lurk, be or lie hid or concealed, to skulk (class.).

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: ubi sunt, ubi latent, Plaut. Ps. 1, 2, 69: cochleae in occulto latent, id. Capt. 1, 1, 12; cf. Cic. Rab. Perd. 7, 21: occulte, id. Agr. 2, 16, 41: clam, Ov. R. Am. 437: abdite, Cic. Verr. 2, 2, 73, § 181: in tenebris, id. Q. Fr. 1, 1, 2, § 9: sub nomine pacis bellum latet, id. Phil. 12, 7, 17: scelus latet inter tot flagitia, id. Rosc. Am. 40, 118: non latuit scintilla ingenii, id. Rep. 2, 21, 37; 40, 67: naves latent portu, Hor. Epod. 9, 19; cf.: tuta arce, Verg. A. 10, 805.
      Prov.: latet anguis in herba, Verg. E. 3, 93.
    2. B. In partic.
      1. 1. To be hidden, to be in safety: sub umbra amicitiae Romae, Liv. 34, 9, 10; Phaedr. 4, 5, 13: sub illius umbra Philotas latebam, lurked, Curt. 6, 10, 22.
      2. 2. Jurid., to lie hid, keep out of sight, in order not to appear before court, Cic. Quint. 23, 74.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen., to live in concealment, to live retired (rare): crede mihi, bene qui latuit, bene vixit, to lead a retired or quiet life, Ov. Tr. 3, 4, 25.
    2. B. In partic., analog. to the Gr. λανθάνειν, res latet, to be concealed from, be unknown to one.
          1. (α) with acc. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf.: fugit me, praeterit me, etc.): latet plerosque, siderum ignes esse, etc., Plin. 2, 20, 18, § 82: nec latuere doli fratrem Junonis, Verg. A. 1, 130: nil illum latet, Ov. P. 4, 9, 126: res Eumenem non latuit, Just. 13, 8, 6; 31, 2, 2: semen duplex, unum, quod latet nostrum sensum, alterum, quod apertum, Varr. R. R. 1, 40.
          2. (β) With dat.: quae et oculis et auribus latere soleant, Varr. L. L. 9, § 92 Müll.: ubi nobis haec auctoritas tamdiu tanta latuit? Cic. Red. in Sen. 6, 13: hostique propinquo Roma latet, Sil. 12, 614.
          3. (γ) Absol., to be concealed or obscure, to be unknown: earum causarum aliae sunt perspicuae, aliae latent, Cic. Top. 17, 63: cum laterent hae partes (sc. Galliae), Amm. 15, 11, 1: quae tantum accenderit ignem, Causa latet, Verg. A. 5, 5: id qua ratione consecutus sit, latet, Nep. Lys. 1.
            Hence, lătens, entis, P. a., lying hid, hidden, concealed, secret, unknown: saxa latentia, Verg. A. 1, 108: junctura, Plin. 13, 15, 29, § 93: rem latentem explicare definiendo, Cic. Brut. 41, 152: animus in aegro corpore, Juv. 9, 18: causas tentare latentes, Verg. A. 3, 32: Tarquinius mandata latentia nati accipit, Ov. F. 2, 705.
            Comp.: latentior origo, Aug. de Gen. ad Litt. 12, 18: caussa, id. Civ. Dei, 5, 19.
            Absol.: in latenti, in secret, secretly, Dig. 1, 2, 2.
            Hence, adv.: lătenter, in secret, secretly, privately: efficere, Cic. Top. 17, 63: amare, Ov. P. 3, 6, 59: intellegere ex aliqua re, Gell. 2, 18 fin.

lăter, ĕris, m. [Sanscr. root prath-, widen; prathas, breadth; Gr. πλατύς, πλάτος], a brick, tile.

  1. I. Lit.: nil mirum, vetus est maceria, lateres si veteres ruunt, Plaut. Truc. 2, 2, 49 sqq.: in latere aut in caemento, ex quibus urbs effecta est, Cic. Div. 2, 47, 98; cf.: paries crudo latere ac luto constructus, Col. 9, 1, 2: contabulationem summam lateribus lutoque constraverunt, Caes. B. C. 2, 9: lateres de terra ducere, to make, Vitr. 2, 3, 1: lateres coquere, to burn, id. 1, 5: sepimentum e lateribus coctilibus, burnt bricks, Varr. R. R. 1, 14, 4.
    Prov.: laterem lavare, to wash a brick, = πλίνθον πλύνειν, i. e. to wash the color out of a brick, to labor in vain, Ter. Phorm. 1, 4, 8; but cf. Lucil. Sat. 9, 19.
  2. II. Transf.: lateres aurei, argentei, bars, ingots, or wedges of gold, of silver, Plin. 33, 3, 17, § 56; Varr. ap. Non. 131, 15; 520, 17.

Lătĕrĭum, ĭi, n., a villa of Q. Cicero in Arpinum, Cic. Att. 4, 7, 3; 10, 1, 1.

2. lătus, ĕris, n. [cf. Gr. πλατύς; Lat. lăter, Latium, plautus or plotus], the side, flank of men or animals.

  1. I. Lit.: ego vostra faciam latera lorea, Plaut. Mil. 2, 1, 2: quid conminatu’s mihi? Con. Istud male factum arbitror, quia non latus fodi, id. Aul. 3, 2, 4: occidisse ex equo dicitur, et latus offendisse vehementer, Cic. Clu. 62, 175: cujus latus ille mucro petebat, id. Lig. 3, 9: laterique accommodat ensem, Verg. A. 2, 393; Quint. 2, 13, 12; 11, 3, 69; 118: laterum inclinatione forti ac virili, id. 1, 11, 18: vellere latus digitis, to twitch one by the side (in order to attract attention), Ov. A. A. 1, 606; cf.: si tetigit latus acrior, Juv. 7, 109: tum latus ei dicenti condoluissedieque septimo est lateris dolore consumptus, pleurisy, Cic. de Or. 3, 2, 6; so, lateris dolor, Cato, R. R. 125; Cels. 2, 7; 8; Plin. 21, 21, 89, § 155: lateris vigili cum febre dolor, Juv. 13, 229; cf.: laterum dolor aut tussis, Hor. S. 1, 9, 32: artifices lateris, i. e. those who make skilful side movements or evolutions, ballet-dancers, Ov. A. A. 3, 351: latus tegere alicui, to walk by the side of one, Hor. S. 2, 5, 18: claudere alicui, Juv. 3, 131; and: mares inter se uxoresque contendunt, uter det latus illis (sc. pantomimis), Sen. Q. N. 7, 32, 3.
    Of animals: equorum, Lucr. 5, 1324: cujus (equi aënei) in lateribus fores essent, Cic. Off. 3, 9, 38.
      1. 2. Of orators, the lungs: lateribus aut clamore contendere, Cic. de Or. 1, 60, 255: quae vox, quae latera, quae vires, etc., id. Verr. 2, 4, 30, § 67: ut lateris conatus sit ille, non capitis, Quint. 1, 11, 8; cf.: lateris pectorisve firmitas an capitis etiam plus adjuvet, id. 11, 3, 16; so id. 11, 3, 40: dum vox ac latus praeparetur, id. 10, 7, 2; 11, 3, 13: voce, latere, firmitate (constat orator), id. 12, 11, 2: neque enim ex te umquam es nobilitatus, sed ex lateribus et lacertis tuis, Cic. de Sen. 9, 27: cum legem Voconiam voce magna et bonis lateribus suasissem, id. ib. 5, 14: illa adhuc audaciora et majorum, ut Cicero existimat, laterum, Quint. 9, 1, 29.
      2. 3. Poet., in mal. part., Lucil. ap. Non. 260, 30; Ov. H. 2, 58; 19, 138; Prop. 2, 2, 12: lateri parcere, Juv. 6, 37.
    1. B. Transf., in gen.
      1. 1. The side, flank, lateral surface of a thing (opp. frons and tergum; v. h. vv.): collis ex utraque parte lateris dejectus habebat et in frontem leniter fastigatus paulatim ad planiciem redibat, on each side, Caes. B. G. 2, 8; cf. Plin. 17, 23, 35, § 202: terra angusta verticibus, lateribus latior, Cic. Rep. 6, 20, 21: latus unum castrorum, Caes. B. G. 2, 5: insula, cujus unum latus est contra Galliam, id. ib. 5, 13: et (Fibrenus) divisus aequaliter in duas partis latera haec (insulae) adluit, Cic. Leg. 2, 3, 6.
        Of a maritime country, the coast, seaboard: Illyricum, Juv. 8, 117: castelli, Sall. J. 93: tum prora avertit et undis Dat latus, the ship’s side, Verg. A. 1, 105: ubi pulsarunt acres latera ardua fluctus, Ov. M. 11, 529: nudum remigio, Hor. C. 1, 14, 4; id. Epod. 10, 3: dextrum (domus), id. Ep. 1, 16, 6: mundi, id. C. 1, 22, 19: crystallus sexangulis nascitur lateribus, surfaces, Plin. 37, 2, 9, § 26.
        Of an army, the flank, Tac. Agr. 35: reliquos equites ad latera disponit, Caes. B. G. 6, 7: ex itinere nostros latere aperto aggressi, id. ib. 1, 25; cf. id. ib. 2, 23 fin.: ad latus apertum hostium constitui, id. ib. 4, 25: ne simul in frontem, simul in latera, pugnaretur, Tac. Agr. 35.
        So in fighting: latus dare, to expose one’s side or flank to the adversary, Val. Fl. 4, 304 (v. II. A. infra).
        1. b. Esp. freq.: a (ab) latere, on or at the side or flank; a or ab lateribus, on or at the sides or flanks (opp. a fronte, in front, before, and a tergo, at the back, behind): a tergo, a fronte, a lateribus tenebitur, Cic. Phil. 3, 13, 32: a fronte atque ab utroque latere cratibus ac pluteis protegebat, Caes. B. C. 1, 25 fin.; id. B. G. 2, 25: ab omni latere securus, Amm. 16, 9, 3: ab latere aggredi, Liv. 27, 48: disjectos ab tergo aut lateribus circumveniebant, Sall. J. 50 fin.: ne quis inermibus militibus ab latere impetus fieri posset, Caes. B. G. 3, 29: Sulla profligatis iis, quos advorsum ierat, rediens ab latere Mauris incurrit, Sall. J. 101, 8: si ex hac causa unda prorumperet, a lateribus undae circumfunderentur, Sen. Q. N. 6, 6, 4: a lateribus, a fronte, quasi tria maria prospectat, Plin. Ep. 2, 17, 5.
        2. c. Less freq. with ex: latere ex utroque, Lucr. 2, 1049: ex lateribus aggredi aliquem, Sall. C. 60: tribus ex lateribus (locus) tegebatur, Hirt. B. Alex. 28, 4: ex alio latere cubiculum est politissimum, Plin. Ep. 2, 17, 10: omni ex latere armorum molibus urgeri, Amm. 19, 7, 7.
        3. d. With de: de latere ire, Lucr. 6, 117.
          Without prep.: alio latere, Tac. A. 3, 74.
      2. 2. Poet. (pars pro toto), the body: penna latus vestit, tenet, Ov. M. 2, 376: nunc latus in fulvis niveum deponit harenis, id. ib. 2, 865; cf. id. ib. 3, 23; 14, 710: forte, Hor. Ep. 1, 7, 26: fessum longā militiā, id. C. 2, 7, 18: credidit tauro latus, id. ib. 3, 27, 26: liminis aut aquae Caelestis patiens latus, id. ib. 3, 10, 20.
  2. II. Trop.
    1. A. In gen.: in latera atque in terga incurrere, to attack the sides, i. e. the unguarded points, Quint. 9, 1, 20: aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus, encompass on every side, Hor. S. 2, 6, 34: ut a senis latere numquam discederem, never left his side, Cic. Lael. 1, 1; cf.: aliquem lateri alicujus adjungere, to attach to his side, i. e. to give him for a companion, Quint. 1, 2, 5; so, alicui latus dare, of a client, Sen. Q. N. 7, 32, 3 (cf. B. 1. infra): lateri adhaerere gravem dominum, hung about them, threatened them, Liv. 39, 25: Illyriorum rex, lateri ejus haerens, assiduis precibus promissa exigebat, Just. 29, 4, 8; cf.: Agathocles regis lateri junctus, civitatem regebat, id. 30, 2, 5: circumfusa turba lateri meo, Liv. 6, 15.
      Esp.: sacpe dabis nudum latus, expose, Tib. 1, 4, 52: la. tus imperii nudum, Flor. 3, 5, 4: nec adulatoribus latus praebeas, expose yourself, lay yourself open to, Sen. Q. N. 4 praef.: latere tecto abscedere, i. e safe, unharmed, Ter. Heaut. 4, 2, 5: hic fugit omnes Insidias nullique malo latus obdit apertum, Hor. S. 1, 3, 59: ex uno latere constat contractus, on one side, Dig. 19, 1, 13 fin.; so ib. 3, 5, 5: nulla ex utroque latere nascitur actio, ib. 3, 5, 6, § 4.
    2. B. In partic.
      1. 1. To express intimacy, attachment: latus alicui cingere, to cling to, Liv. 32, 39, 8; esp. in the phrase: ab latere, at the side of, i. e. in intimate association with (rare, and perh. not ante-Aug.): ab latere tyranni: addit eos ab latere tyranni, Liv. 24, 5, 13; Curt. 3, 5, 15; cf.: ille tuum, Castrice, dulce latus, your constant associate, Mart. 6, 68, 4.
      2. 2. Relationship, kindred, esp. collateral relationship (post-Aug.): quibus (liberis) videor a meo tuoque latere pronum ad honores iter relicturus, Plin. Ep. 8, 10, 3: sunt et ex lateribus cognati ut fratres sororesque, Dig. 38, 10, 10, § 8: ex latere uxorem ducere, ib. 23, 2, 68: latus omne divinae domus, Stat. S. 5 praef.: omnes personae cognatorum aut supra numerantur, aut infra, aut ex transverso, sive a latere … a latere, fratres et sorores, liberique eorum; item parentium fratres et sorores liberique eorum, (Ulp.) de Grad. Cogn. 2 ap. Huschke, Jurisp. Antejust. p. 530.