Lewis & Short

conturbātĭo, ōnis, f. [conturbo], disorder, confusion.

  1. * I. Lit.: oculorum, confused, indistinct vision, as a disease, Scrib. Comp. 19.
  2. II. Trop., confusion, disquiet, perturbation of mind (rare): conturbatio metus excutiens cogitata, a fear that drives away all thought, Cic. Tusc. 4, 8, 19; id. Top. 12, 52: mentis, id. Tusc. 4, 13, 30.